از آن در تاريخ قضا سابقه نداشته است، و اين صفات عبارتند از:

1. بلوغ‌

2. عقل‌

3. ايمان‌

4. عدالت‌

5. حلال‌زادگى‌

6. علم به قانون‌

7. مرد بودن‌

8. داشتن اعتدال روانى در تجزيه و تحليل مسائل مورد نزاع.[1] بررسى همه اين شروط، سبب مى‌شود كه سخن به درازا بكشد ولى در فصل نهم پيرامون برخى ازاين شروط سخن خواهيم گفت، از اين جهت فقط به بررسى شرط نهم كه از ابتكارات آيين اسلام است مى‌پردازيم:

استقلال مالى و سياسى‌

قاضى مسئوليت بزرگ و مهمى را به عهده دارد و هرگز در ميان مسئوليت‌ها و منصب‌ها مشابهى ندارد، لذا بايد از لحاظ عمل، استقلال كامل داشته باشد، تا در مقابل چيزى كه او را از عمل به‌

[1] - شرائع الإسلام، كتاب قضاء.