از طرفى براى حفظ روابط افراد با يكديگر
قوانينى وضع شده كه اصول آن عبارت است از «حقوق مدنى».[1]
رابطه قانون تكوين و تشريع
(1) نكته قابل توجه در تناسب بين قانون تكوين و تشريع اين است كه
قانون تشريعى از آثار روابط عالم تكوين است تا به اين وسيله عدالت و نظم صحيح در
جهان خلقت تحقّق يابد.
از باب مثال: اگر كسى به ديگرى نفعى برساند و چنين رابطهاى (رابطه
نفع) بين دو انسان به وجود آيد، شخص منتفع بايد نسبت به نفعرسان، حقّشناس و
وفادار باشد و رابطه تكوينى، با قانون تشريعى- قانون وفادارى- به صورت عادلانه
تطبيق نمايد، آن چنانكه در قرآن كريم بدان اشاره شده است:
... وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ
لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ.[2]
« (خداوند براى شما حس) شنوايى و بينايى و درك قرار داد تا آنكه شكرگزار باشيد».