طولانى مدت رنج برده‌اند.[1]

اين فشرده شدن طولانى مدت و روبه‌پيشِ دستمزدها، تجربه جديدى براى آمريكا است. بنا به گفته لِستر تورو، استاداقتصاد دانشگاه ام آى تى‌[2]، «از زمانى كه گردآورى اطلاعات متداول شده است، هيچ‌گاه سابقه نداشته است كه دستمزدهاى متوسط در آمريكا، طى يك دوره زمانى بيست ساله به طور مداوم كاهش پيدا كند و هيچ‌گاه سابقه نداشته كه با وجود افزايش سرانه درآمد ناخالص داخلى، گروه بسيارى از كارگران آمريكايى گرفتار كاهش دستمزد واقعى باشند.[3]

روزهاى خوب گذشته‌

بيشتر آمريكايى‌هايى كه در دهه‌هاى 1950 و 1960 كودك بودند با تصورى خوش‌بينانه نسبت به آينده، بزرگ مى‌شدند. اقتصاد با نماهنگى شگفت‌انگيز در حال پيشرفت بود به طورى كه هر ده سال دو برابر رشد مى‌كرد و بيشتر مردم از فراوانى منابع بهره‌مند مى‌شدند. در مدت سه دهه پس از جنگ جهانى دوم، هر بخش از جامعه؛ يعنى ثروتمند، ميان حال و فقير، دست كم دو برابر شدن درآمد واقعى را تجربه مى‌كرد و اين در حالى بود كه يك پنجمِ پايين جامعه با سرعتى بيش از يك پنجم بالاى جامعه به‌

[1] - در سال 1995، 48 درصد از تمام كودكان زير هيجده سال در خانواده‌هايى كه درآمدشان كمتر از 35000 دلار[ در سال‌] بوده است، زندگى مى‌كردند.( اداره آمار ايالات متحده آمريكا، 19 فوريه 1997)

[2] -Massachusetts Institute of Technology (MIT )

[3]

- Lester G. Thurow, The Future of Capitalism: How Todays Economic Forces Shape Tomorrows World) New York: Morrow, 6991(, p. 42.