از هرگونه تحريف و تغيير پاسدارى مى‌كند و به اهدافى كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله براى آن مبعوث شده، تحقّق مى‌بخشد.

امام از حيث درجه كمالات وجودى، در برترين نقطه قرار دارد و امير كاروان سير بشرى است. قافله سالار اين كاروان كمال و هدايت، اينك و در عصر ظهور و تشكيل دولت جهانى اسلام، حضرت مهدى (عج) است. او به كامل‌ترين شكل، شؤون امامت را در عرصه جهان جلوه‌گر و نمايان خواهد كرد و زعامت دينى- سياسى و هدايت و ارشاد انسان‌ها را عهده‌دار خواهد بود.

كار ويژه بنيادين و كمال‌گرايانه اين زعامت و حكومت، برنامه‌ريزى صحيح و تلاش در جهت تربيت دينى و معنوى جامعه، رشد فكرى و علمى و بالندگى فضايل و كمالات عالى انسان و گسترش تقوا است. البته توجّه به امورى مانند برقرارى عدالت اجتماعى، تأمين بهداشت، آموزش، امنيت و ... جايگاه خود را دارد. در اينجا جامعه به سوى تأمين سعادت پايا و فناناپذير رهبرى مى‌شود و عوامل سقوط و نابودى شخصيت حقيقى و عالى آدمى و موانع رشد و كمال انسانيت، برطرف مى‌گردد.

قرآن مجيد در ترسيم سيماى معنوى حكومت صالحان- كه وعده تحقّق آن به دست مهدى موعود داده شده است- مى‌فرمايد: الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ؛[1] «كسانى‌كه چون به آنان در زمين قدرت و توانايى دهيم، نماز به پا مى‌دارند و زكات مى‌دهند و به كارهاى پسنديده وا مى‌دارند و از كردارهاى ناپسند باز مى‌دارند و فرجام همه كارها از آن خدا است». در بعضى تفسيرها، اين آيه به امام مهدى (عج) و ياران ايشان تأويل شده است.[2] خواجه نصير نيز نوشته است:

«سائس اول (امام) تمسّك به عدالت كند و رعيت را به جاى اصدقا دارد و مدينه را

[1]. حج( 22)، آيه 41.

[2]. على بن ابراهيم قمى، تفسير قمى، ص 87؛ سيد هاشم بحرانى، المحجّة فى ما نزل فى القائم الحجّة، ص 254؛ محمد باقر مجلسى، بحار الانوار، ج 51، ص 47، ح 9.