امام باقر عليه السّلام در تفسير آيه شريفه‌ فَمَهِّلِ الْكافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْداً فرمود: «اى محمد! كافران را مهلت بده، مهلت دادنى كه اگر قائم قيام كند، از ستمگران و از جنايتكاران قريش، بنى اميّه و هر قوم ديگر انتقام خواهد گرفت».[1] از امام صادق عليه السّلام نيز نقل شده است: «زمانى‌كه قائم خروج كند، بين او و عرب و قريش چيزى جز شمشير نخواهد بود»[2].

1- 2. جنگ و قتال‌

براساس بعضى از روايات، مهدى موعود پس از ظهور، به جنگ‌هايى شديد دست زده و در آن جنگ‌ها عده‌اى را خواهد كشت. به گمان عدّه‌اى دوران ظهور، دورانى سخت و وحشتناك و مالامال از قتل و كشتار است. سيره آن حضرت، برخلاف راه و روش پيامبر صلّى اللّه عليه و اله مبنى بر مدارا، ملاطفت و نرمى خواهد بود! ايشان مأمور به كشتار دشمنان خدا بوده و كسى از آنان نجات نخواهد يافت و توبه كسى از آنها پذيرفته نخواهد شد. او نشانه غضب و خشم الهى است و شأن او كشتن دشمنان خدا است! رسول خدا فرموده است: «دشمنان خدا را هركجا پيدا كند، طعمه شمشير مى‌سازد، حدود شرع را اجرا مى‌كند و به حكم خدا، داورى مى‌نمايد»[3].

امام باقر عليه السّلام فرموده است: «چون قيام كند، با امرى تازه، كتابى تازه و روشى تازه قيام مى‌كند كه داورى‌هايش بر عرب بسيار گران خواهد بود و گريزى جز كشتن ندارد. از آنان [كه سد راه او هستند] احدى را باقى نمى‌گذارد و در اجراى احكام الهى از سرزنش‌

[1].« أمهل الكافرين يا محمد رويدا، لو بعث القائم فينتقم من الجبارين و الطواغيت من قريش و بنى اميّه و سائر الناس»: محمد باقر مجلسى، بحار الانوار، ج 53، ص 49، ح 19؛ على يزدى حائرى، الزام الناصب فى اثبات حجة الغائب،( تهران: 1351)، ص 242.

[2].« اذا خرج القائم لم يكن بينه و بين العرب و قريش الا السيف»: حسين محدث نورى، مستدرك الوسائل،( قم: مؤسسه آل البيت، 1408)، ج 3، ص 375، ح 2؛ محمد بن ابراهيم نعمانى، الغيبة، ص 234، ح 21.

[3].« يقتل اعداء اللّه حيث ثقفهم و يقيم حدود اللّه و يحكم بحكم اللّه»: محمد بن على بن بابويه صدوق، كمال الدين، ج 1، ص 155، ح 17؛ همان، عيون الاخبار الرضا عليه السّلام، ج 1، ص 63، ح 29؛ فضل بن حسن طبرسى، اعلام الورى، ص 403.