گروهى از ايشان براى او پيغام فرستاده، از وى خواستند تا به شهر قم بيايد و در آن‌جا اقامت كند؛ ولى او نپذيرفت و اظهار داشت كه دوست دارد در شهرى كه از اهل بيت بيگانه‌ترند، به ترويج علوم اهل بيت بپردازد.[1]

ابن هلال ثقفى، از فقيهان بزرگ و از محدثان بنام عصر غيبت و استاد بسيارى از راويان و محدثان اين عصر محسوب مى‌شد. در كتب رجال، تأليفات بسيارى از وى نام برده شده است كه مجموع آن‌ها به 55 كتاب مى‌رسد. بخش عمده اين آثار در تاريخ و سرگذشت ائمه عليهم السّلام و مشاهير و معاريف شيعه و تاريخ و اخبار مربوط به دشمنان اهل بيت و مخالفان ايشان مى‌باشد. وى هم‌چنين كتاب‌هايى در مباحث امامت و آثارى در فقه شيعه به رشته تحرير درآورد.[2]

از آثار متعدد وى، تنها كتاب الغارات در طى ساليان متمادى مصون مانده و از برخى كتاب‌هاى وى مانند كتاب المعرفه و كتاب مقتل امير المومنين عليه السّلام، در پاره‌اى از آثار علما چون اعلام الورى طبرسى ذكرى به ميان آمده است.[3] كتاب الغارات او با همت دانشمند فقيد، محدث ارموى تصحيح و با مقدمات مفصلى چاپ شده است.

موضوع كتاب، شرح حملات غارتگرانه‌اى است كه عمال معاويه به دستور وى، پس از واقعه صفين در نواحى مرزى عراق و شام ترتيب مى‌دادند.[4] ثقفى در مقدمه كتاب خود نكات مهم و قابل توجهى را بيان داشته و شيوه بيطرفانه او در بيان مطالب، موجب شده است كه اقوال او در اين كتاب مورد پذيرش علماى اهل سنت نيز قرار گيرد، به‌طورى كه از آن به‌عنوان يك مصدر تاريخى در نوشته‌هاى خود استفاده كرده‌اند.

[1] - طوسى، الفهرست، ص 12.

[2] - همان‌جا و نجاشى، همان، ص 16.

[3] - دوانى، مفاخر اسلام، ج 1، ص 456.

[4] - ر ك: ثقفى، الغارات.