مذهب تشيع داشتند، برخوردار بود و از او احترام و تجليل بسيار مى‌نمودند و براى ديدار او به نزدش مى‌آمدند. احمد بن عيسى را از اصحاب چهار تن از ائمه، امام رضا تا حضرت عسكرى عليهم السّلام دانسته‌اند. كشّى هم ضمن اظهار اين‌كه وى با امام عسكرى عليه السّلام مكاتبه داشته است، نامه‌اى از وى درباره بعضى منحرفان شيعه، خطاب به امام عليه السّلام ذكر مى‌كند.[1] وى از راويان و محدثان بزرگ شيعه بود و در سلسله اسناد بسيارى از روايات واقع گرديده كه تعداد آن‌ها بالغ بر 2290 روايت مى‌شود.[2] او هم‌چنين كتاب‌هاى صد نفر از اصحاب امام صادق عليه السّلام را روايت كرده است.[3] استادان و مشايخ روايت او را 150 نفر دانسته‌اند كه در ميان آن‌ها بارزترين چهره‌هاى راويان و محدثان شيعه را مشاهده مى‌كنيم؛ افرادى چون ابن ابى عمير، ابو هاشم جعفرى، ابن ابى نصر بزنطى، حسن بن على وشّاء، احمد بن اسحاق قمى و بسيارى ديگر.

شمار زيادى از دانشمندان و فقيهان بزرگ شيعه از نيمه دوم سده سوم، شاگردان احمد بن محمد بن عيسى و راويان احاديث او بودند كه در حوزه‌هاى علمى مختلف شيعه به نشر علوم اهل بيت عليهم السّلام پرداختند و بسيارى از آنان‌كه در قم سكونت داشتند و بنيانگذاران و گردانندگان حوزه علمى قم در عصر غيبت محسوب مى‌شدند، مانند محمد بن يحيى عطار، محمد بن حسن صفّار، عبد اللّه بن جعفر حميرى و سعد بن عبد الله اشعرى‌[4]. در مدتى كه زعامت دينى شهر قم به دست احمد بن محمد بن عيسى بود، وى اقدامات زيادى در حفظ و اشاعه مذهب اهل بيت به انجام رساند و از آن جمله حركت وسيعى را در مقابله با انتشار انديشه‌ها و

[1] - كشى، رجال، ص 435.

[2] - خويى، معجم رجال الحديث، ج 2، ص 207.

[3] - همان، ص 306.

[4] - ر ك: خويى، همان، ص 296.