انتفاضه كشيده شده‌اند.

در واقع اگر در سطح منطقه به مسائل انقلاب اسلامى نگاه كنيم، موفقيت اين انقلاب در آن بود كه توانست پيام خود را به گوش محرومين و مستضعفين برساند و به عنوان يك الگو و شيوه مبارزه، جايگاه خود را در ميان مسلمانان بيابد. به عبارت ديگر از اين جهت در صدور انقلاب موفق بود و اكنون نهضت فلسطين، انقلاب اسلامى ديگرى است كه همچون ديگ جوشانى در حال غليان است و افكار همه جهانيان را به اين پديده جديد، مشغول كرده است و ترديدى نيست كه اين شيوه سازش‌ناپذير همان‌طور كه در ايران نتيجه داد و همان‌طور كه در لبنان به بار، نشست در فلسطين هم به اهداف خود كه شكست صهيونيسم است خواهد رسيد و زمان لزوماً به نفع استكبار و صهيونيزم گردش نخواهد كرد. در عين حال نبايد فراموش كرد كه تأثير انقلاب اسلامى محدود به سرزمين لبنان و فلسطين نبوده است، بلكه نقش اين انقلاب در ايجاد و تقويت جنبش‌هاى اسلامى در تركيه، الجزاير و ساير كشورهاى اسلامى انكارناپذير مى‌باشد.

) انقلاب اسلامى و كشورهاى حاشيه جنوبى خليج فارس‌

با توجه به تشابهى كه ميان دولت‌هاى اين كشورها و رژيم شاه وجود دارد، اولين لرزه و نگرانى از پيروزى انقلاب اسلامى و سقوط شاه براى اين دولت‌هاى ضعيف و كوچك و در عين حال تحت سلطه و نفوذ غرب فراهم آمد. اين دولت‌ها آنچنان مضطرب و نگران آينده خود شدند كه با آگاهى از تصميم صدام حسين نسبت به تجاوز به ايران، خصومت ديرينه خود را با وى كنار گذاشته، با تمام توان مالى و تداركاتى خود به كمك دولت عراق شتافتند تا شايد با شكست ايران و انقلاب اسلامى نگرانى و دغدغه خاطر آنها برطرف شود. از طرفى حضور همه ساله حجاج ايرانى در مراسم پرشور حج، و به‌ويژه اجراى آئين برائت در آنجا، براى آنها خطرى بود كه مى‌بايست از آن پيشگيرى به عمل مى‌آوردند.

انقلاب اسلامى على‌رغم همه اين خصومت‌ها، با سعه صدر و حوصله با آنها برخورد نمود و سعى كرد به آنها بفهماند كه اين انقلاب نه تنها عليه آنها نيست، بلكه مى‌تواند به آنها كمك كند تا از سلطه استكبار و آمريكا خارج شوند.