به دنبال آن رئيس‌جمهور امريكا پيروزى شاه را تبريك گفت‌[1] و شاه در پاسخ اظهار اميدوارى كرد كه حمايت امريكا در اجراى طرح‌هاى اقتصادى- اجتماعى ايران تداوم يابد.

مبارزه نيروهاى مذهبى بعد از اين تحولات ادامه يافت و موجب شد نيروهاى مذهبى نسبت به اقدامات دولت بى‌اعتمادتر شوند. در دوم فروردين سال 42 بار ديگر درحالى‌كه علما نوروز آن سال را عزاى عمومى اعلام كرده بودند، نيروهاى نظامى با حمله به مدرسه فيضيه در قم بسيارى از طلاب را مجروح كردند. اين وقايع با ضرب و شتم طلاب در تبريز و حمله به دانشجويان در دانشگاه تهران ابعاد جديدى يافت. رئيس شهربانى قم به نمايندگى از سوى دولت، مراجع را تهديد به قتل، هتك ناموس و خرابى خانه‌هايشان نمود[2] و دستور داد طلاب را روانه سربازى كنند. اين اقدامات بر تشنج وتنش‌ها افزود و علما را كاملًا در مقابل دولت قرار داد؛ به‌گونه‌اى‌كه با اتخاذ موضعى صريح‌تر، طى اطلاعيه‌ها و اعلاميه‌هايى به محكوم كردن اقدامات دولت پرداختند.[3]

تلگرام‌ها، اعتراض‌ها و اعتصابات كه تا چهلم حادثه فيضيه ادامه داشت، صف‌بندى دو جريان مهم فكرى، يعنى دولت و فقها را وارد مرحله جديدى كرد. علما دولت را نامشروع، وابسته، عامل دست صهيونيست‌ها، خائن به اسلام و نابودكننده فرهنگ ملى و اسلامى قلمداد مى‌كردند و دولت نيز علما را مرتجع و ضداصلاحات مى‌دانست و معتقد بود اين جريان بايد به‌شدت سركوب شود تا راه اصلاحات هموار گردد.

امام در اطلاعيه مهمى ضمن اشاره به حمله كماندوها و مأموران انتظامى به مدرسه فيضيه، تقيه را حرام و اظهار حقايق را واجب خواند و از سويى شاه‌دوستى را مترادف با غارتگرى، ضربه زدن به پيكر قرآن و اسلام و سوزاندن نشانه‌هاى اسلام دانست‌[4] و افزود: من تا قلم در دست دارم، كارهاى مخالف مملكت را برملا خواهم كرد. امام‌خمينى در اطلاعيه‌اى‌

[1]. همان، ص 41.

[2]. سيد حميد روحانى، بررسى و تحليلى از نهضت امام‌خمينى، ج 1، ص 399.

[3]. اطلاعيه‌هاى متعدد علما در اين مقطع، در كتاب اسناد انقلاب اسلامى توسط مركز اسناد انقلاب اسلامى تدوين و گردآورى شده است.

[4]. سيد حميد روحانى، بررسى و تحليلى از نهضت امام‌خمينى، ج 1، ص 372.