متأله و عالم ربانى، آقا محمّد بيدآبادى اصفهانى (د. 1197 ه. ق) علوم عقلى را آموخت، و در فلسفه و منطق و كلام سرآمد اقران شد. سپس در حدود سال 1170 ه. ق‌[1] يا اندكى بعد به مشهد مقدس مهاجرت كرد، و نزد علامه شيخ حسين عاملى مشهدى، امام جمعه و شيخ الاسلام مشهد، رياضيات را فراگرفت و در آن تبحرى بسزا يافت.[2] وى بدان پايه مورد توجه استادش قرار گرفت، كه او را به دامادى خويش پذيرفت.[3]

سپس، وى به عتبات عاليات هجرت كرد و نزد دو فقيه والامقام، علّامه بزرگ آقا شيخ مهدى فتوتى عاملى و استاد كل آقا محمّد باقر وحيد بهبهانى، به فراگيرى فقه، اصول و حديث پرداخت و گوى سبقت را از همگنان ربود.[4] وى ساليان دراز همراه با دوستان و همبحثهاى خود: سيد محمّد مهدى بحر العلوم، سيد ميرزا مهدى شهرستانى و ملا محمّد مهدى نراقى- كه با او به «مهادى اربعه» شهرت يافته‌اند-، در درس وحيد بهبهانى شركت جست و از خرمن دانش آن بزرگمرد توشه‌ها برگرفت.[5] وى در اغلب علوم عقلى و نقلى از فقه، اصول، رجال، حديث، حكمت، فلسفه، كلام، منطق و رياضيات، زبردستى فراوان‌

[1]. در كتاب شجره طيبه آمده است:« تاريخ آمدن ميرزا از اصفهان به مشهد، بدرستى معلوم نيست. وليكن تاريخ تقريبى ورود او به مشهد، در اوايل جوانى‌اش بوده ... و چون تاريخ تولد ميرزا مهدى ... سال 1152 ه ق است، بنابراين بايد وى در اوان جوانى يعنى در حدود سال 1170 ه ق يا اندكى بعد، به مشهد مقدس مشرف شده باشد».

[2]. تمام شرح احوال نگاران به مهارت او در غالب علوم، بويژه دانش عقلى و راضيات تصريح نموده‌اند. از آن جمله: بسطامى در فردوس التواريخ و ميرزا حسن زنوزى در رياض الجنة( مخطوط). ر. ك: امين، اعيان الشيعة، ج 10، ص 75.

[3]. مدرس رضوى، شجره طيبه، ج 412.

[4]. اعتماد السلطنة، مطلع الشمس، ج 1، ص 682؛ امين، اعيان الشيعة، ج 10 ص 75؛ بسطامى، فردوس التواريخ.

[5]. امين، اعيان الشيعة، ج 10، ص 75؛ اعتماد السلطنة، مطلع الشمس، ج 1، ص 682؛ مدرس، تاريخ علماء خراسان، ص 55؛ دوانى، وحيد بهبهانى، ص 210.