كوتاه را به زندگى سراسر تلاش و كوشش آن رادمرد فخر آفرين اختصاص داده‌ايم.

لازم به يادآورى است كه اين مقاله، با اضافات فراوان با نام «شهيد رابع» به صورت كتاب منتشر گرديده است.

ولادت‌

علّامه شهيد مرحوم ميرزا مهدى حسينى، به سال 1152 ه. ق‌[1] در دارالعلم اصفهان‌[2] و در بيت علم و تقوا زاده شد. نسب او با 32 واسطه، به حضرت امام جعفر صادق عليه السّلام مى‌رسد. در ميان اجدادش، نام شاه نعمت اللّه ولى (731- 834 ه. ق) به چشم مى‌خورد. سلسله نسب وى از اين قرار است:

ميرزا محمّد مهدى بن ميرزا هدايت اللّه بن طاهر بن ابو الحسن بن هادى بن محتشم بن شهنشاه بن محمّد بن معز الدين بن عميد الملك بن شاه برهان الدين خليل اللّه بن سيد نور الدين شاه نعمت اللّه ولى كرمانى بن مير عبد اللّه بن محمّد بن عبد اللّه بن كمال الدين يحيى بن هاشم بن موسى بن جعفر بن احمد صالح بن محمّد بغيش بن جعفر بن حسن بغيض بن محمّد حبيب بن جعفر شاعر بن محمّد مكتوم بن ابو محمّد اسماعيل امين اعرج بن حضرت ابو عبد اللّه جعفر صادق (ع).[3]

تحصيلات‌

مرحوم شهيد پس از پشت سر نهادن دوران كودكى و نوجوانى، رو به‌سوى آموختن علوم عقلى و نقلى آورد. با اينكه نوجوانى بيش نبود، اما در محضر حكيم‌

[1]. اعتماد السلطنة، مطلع الشمس، ج 1، ص 628؛ مدرس، تاريخ علماء خراسان، ص 54؛ امين، اعيان الشيعة، ج 10، ص 75؛ اما در شهداء الفضيله، ص 276، سال تولدش 1153 ه ق نگاشته شده است.

[2]. مدرس رضوى، شجره طيبه، ص 412؛ لكهنوى كشميرى، نجوم السماء.

[3]. مدرس رضوى، شجره طيبه، ص 403؛ معلم حبيب آبادى، مكارم الآثار، ج 3، ص 645.