مسأله 32- اگر آتشى به نيزار و مانند آن بيفتد و آنچه را كه از ملخ در آن است بسوزاند حلال نمى‌شود؛ اگرچه مقصود آتش افروز چنين چيزى باشد. البته اگر بعد از گرفتن آن، به هر نحوى بميرد، حلال است؛ چنانكه اگر فرض شود كه آتش وسيله شكار ملخ است به اينكه اگر آتش روشن شود ملخ‌هايى اطراف آن جمع مى‌شوند و خودشان را در آتش مى‌اندازند، پس آتش را براى اين منظور روشن كند و جمع شوند و به وسيله آن آتش بگيرند، حلال بودن آنها بعيد نيست. ج 3 ص 255

مسأله 33- ملخ مادامى كه در پريدن استقلال پيدا نكرده، حلال نمى‌باشد و آن به نام «دبى» بر وزن «عصا» مى‌باشد و آن ملخى است كه حركت مى‌كند، ولى هنوز بالهايش روييده نشده است. ج 3 ص 255

ماده 182: مقررات ديگر راجع به شكار به موجب نظامات مخصوصه معين خواهد شد.

قسمت دوم- در عقود و معاملات و الزامات‌

باب اول- در عقود و تعهدات به طور كلى‌

ماده 183: عقد عبارت است از اينكه يك يا چند نفر در مقابل يك يا چند نفر ديگر تعهد بر امرى نمايند و مورد قبول آنها باشد.

- (ايقاع شبه عقد، ر. ك. 1146/ مس/ 3 و 8، 1147/ مس/ 18).

فصل اول- در اقسام عقود و معاملات‌

ماده 184: عقود و معاملات به اقسام ذيل منقسم مى‌شوند: لازم، جائز، خيارى، منجّز و معلّق.

ماده 185: عقد لازم آن است كه هيچ يك از طرفين معامله حق فسخ آن را نداشته باشد مگر در موارد معينه.

ماده 186: عقد جائز آن است كه هر يك از طرفين بتواند هر وقتى بخواهد فسخ كند.

ماده 187: عقد ممكن است به يك طرف لازم باشد و نسبت به طرف ديگر جائز.

ماده 188: عقد خيارى آن است كه براى طرفين يا يكى از آنها يا براى ثالثى اختيار فسخ باشد.