غرامت مى‌دهد و اگر نيامد چيزى بر او نيست. ج 2 ص 243- 244

(306)

- ر. ك: 162/ مس/ 4 ... و اگر مال مجهول‌المالك از چيزهايى باشد كه فاسد شدنى ....

ماده 168: اگر مال پيدا شده در زمان تعريف بدون تقصير پيداكننده تلف شود مشاراليه ضامن نخواهد بود.

مسأله 25- لقطه در مدت تعريف، امانتى است كه ملتقط ضامنش نيست، مگر آنكه در آن تعدى يا تفريط كند. و همچنين است اگر بعد از تمام شدن سال اختيار كند كه براى مالكش، نزد او امانت بماند. و امّا اگر تملك يا تصدّق را اختيار كند در ضمان او واقع مى‌شود همان‌طور كه خواهى شناخت. ج 2 ص 246- 247

(631)

مسأله 26- اگر مالك پيدا شود و حال آنكه ملتقط بعد از تعريف آن را تملك نموده است پس اگر عين باقى باشد آن را مى‌گيرد و حق ندارد ملتقط را به دفع بدل- كه عبارت از مثل يا قيمت باشد- ملزم نمايد و ملتقط هم حق ندارد مالك را به گرفتن عوض ملزم نمايد. و اگر تلف شده باشد يا به بيع و مانند آن به ديگرى منتقل شده باشد، عوض آن را- مثل يا قيمت- از ملتقط مى‌گيرد. و اگر مالك بعد از آنكه ملتقط آن را صدقه داده باشد پيدا شود، حق رجوع به عين را ندارد اگرچه نزد كسى كه به او صدقه داده شده، موجود باشد و فقط مى‌تواند به ملتقط رجوع كند و عوض مالش را از او- در صورتى كه راضى به تصدق آن نباشد- بگيرد و اگر راضى به صدقه باشد، حق رجوع به ملتقط را ندارد و اجر صدقه مال او مى‌باشد. اين در صورتى است كه مالك پيدا شود و امّا اگر پيدا نشود چيزى در هر دو صورت بر ملتقط نيست.

ج 2 ص 247

- ر. ك: 631- در خاتمه از كتاب وديعه.

ماده 169: منافعى كه از مال پيدا شده حاصل مى‌شود قبل از تملك متعلق به صاحب آن است و بعد از تملك مال پيداكننده است.

مسأله 28- اگر مالك پيدا شود و براى لقطه نماى متصلى حاصل شده باشد تابع عين مى‌باشد؛ پس عين را با نماى آن مى‌گيرد؛ چه قبل از تمام شدن تعريف يا بعد از