فرمود: بدين‌جهت كه اين كنيزك مى‌ترسيد او را تنبيه كنيد. صاحب كنيزك عرضه داشت: چون شما او را همراهى نموديد به‌پاس مقدمتان، او را در راه خدا آزاد كردم و رسول گرامى اسلام، آنان را به خير و نيكى و بهشت مژده داد و فرمود:

خداوند در اين ده درهم بركت ايجاد كرد، بر اندام پيامبرش و مردى از انصار پيراهن پوشاند و به وسيله آن‌ها برده‌اى را آزاد كرد، خدا را سپاس مى‌گويم، هم اوست كه به قدرت خويش اين نعمت را بر ما ارزانى داشت.[1]

با فرارسيدن ماه مبارك رمضان، آن حضرت همه اسيران را آزاد مى‌كرد و به فقرا يارى مى‌رساند.[2]

از عايشه نقل شده كه: رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم هيچ‌گاه از كسى كه در مورد او اسائه ادب روامى‌داشت، انتقام نمى‌گرفت مگر جايى كه به احكام الهى بى‌حرمتى مى‌شد. هيچ‌گاه با دستش كسى را تنبيه نكرد، مگر آن‌جا كه در راه خدا چنين عملى انجام مى‌پذيرفت، و هيچ‌گاه كسى را كه از او درخواستى داشت، محروم نساخت مگر اين‌كه از او درخواست گناهى مى‌شد كه وى بيش از همه مردم از گناه فاصله داشت.[3]

از عبيد بن عمير روايت شده گفت: هر گنهكارى را كه گناهش به مرز اجراى حدّ نرسيده بود نزد حضرت مى‌آوردند، آن بزرگوار وى را مى‌بخشيد.[4]

انس مى‌گويد: ده سال افتخار خدمتگذارى رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم را داشتم، آن حضرت حتى به من افّ نگفت و در مورد كارى كه انجام داده بودم نفرمود چرا

[1] . سنن ترمذى 4/ 518 حديث 2377.

[2] . حياة النبى و سيرته 13/ 311.

[3] . حياة النبى و سيرته 3/ 306.

[4] . حياة النبى و سيرته 3/ 307.