فراخواند و با وجود مسافت زياد، به سرزمين قيصر يورش برد و همان‌گونه كه پروردگارش در سوره نصر و فتح و ديگر سوره‌ها وعده به آن را بيان فرموده، دين خود را بر همه آيين‌ها غالب ساخت كه كتب تاريخى گوياى آن است.

آن‌گونه كه بدخواهان ترسيم مى‌كنند دين اسلام با زور شمشير برپا نشد بلكه آن‌گونه كه خداى متعال فرمان داده بود گسترش يافت:

ادْعُ إِلى‌ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ؛[1]

با حكمت و اندرز نيكو، به راه پروردگارت دعوت نما و با آنان به روشى كه نيكوتر است استدلال و مناقشه نما.

رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم تا زمانى كه مردم مكه و ساير اعراب با او به مبارزه برنخاسته و آهنگ كشتن وى نكردند و او را بيرون نراندند، با آنان نجنگيد؛ اديانى را كه داراى كتب آسمانى بودند به حال خود وانهاد و پيروان آنان را به پذيرش اسلام مجبور نساخت.

قرآن كريم‌

آن‌گاه كه خداى متعال فرستاده خويش را به پيامبرى برگزيد، قرآنى به زبان عربى و بيانگر، كه باطلى در آن راه ندارد، بر او نازل كرد كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم به وسيله آن سرآمد فصيحان و بليغان عرب را به هماوردى طلبيد و به عجز و ناتوانى واداشت؛ اين كتاب عزيز كه از پيشگاه خداى حكيم دانايى نازل شده، دربرگيرنده احكام دين و سرگذشت پيشينيان و تهذيب اخلاق‌

[1] . نحل/ 125.