قابل ملاحظه است (در مقايسه‌اى كه عمر انجام داد) هيچ‌گونه شباهتى بين غيبت حضرت موسى عليه السّلام و وفات پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم وجود نداشت ولى عملكرد بعدى عمر، از پافشارى وى بر اين مقايسه، پرده برمى‌دارد.

آرى! عمر هم‌چنان در تب‌وتاب بود تا ابو بكر از منطقه «سنح» آمد و وارد خانه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم شد و پارچه از چهره مبارك پيامبر برگرفت و به سرعت از خانه بيرون رفت و گفت: مردم! آنان كه محمد را مى‌پرستند بدانند كه وى از دنيا رفته و آنان كه خدا را مورد پرستش قرار مى‌دهند آگاه باشند كه خداوند زنده است و هرگز نمى‌ميرد و اين آيه شريف را تلاوت كرد: وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ‌ اين‌جا بود كه جوش‌وخروش عمر فرونشست و مدعى شد كه به وجود چنين آيه‌اى در قرآن كريم توجه نداشته است‌[1].

ابو بكر و عمر به مجرد اين‌كه خبر يافتند در سقيفه گردهمايى اضطرارى در مورد جانشينى پس از رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم تشكيل شده، با فراموش كردن جانشينى على بن ابى طالب عليه السّلام و بيعتى كه خود، با او كرده بودند و بى‌آن‌كه از اين اهانت، كه جنازه مقدس رسول خدا را رها ساخته‌اند، پرواكنند؛ با جمعى از همدستان خود به‌سرعت به سقيفه بنى ساعده شتافتند.

ولى على بن ابى طالب عليه السّلام و خاندانش به امور دفن پيكر مطهر رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم مشغول بودند، على عليه السّلام جسم شريف پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم را از زير لباس غسل داد و عباس بن عبد المطلب و پسرش فضل او را در اين كار همراهى مى‌كردند. امير مؤمنان عليه السّلام در حال غسل دادن فرمود: «پدر و مادرم فدايت، در زندگى‌

[1] . طبقات كبرى 2/ بخش دوم 53- 56.