در اين برهه قريب به چهل تن از عرب و غيرعرب، به اسلام گرويدند و به جهت وابستگى ايمان‌آورندگان به قبايل گوناگون، قريش قادر بر درهم شكستن اين نهضت نوپا نشد. لذا در آغاز، به رويارويى مسالمت‌آميز متوسل گرديد، ولى ابو طالب با برخوردى نيكو دست رد بر سينه آنان نهاد و آن‌ها وى را ترك كردند.[1]

[1] . سيره ابن هشام 1/ 264- 265؛ تاريخ طبرى 2/ 406.