مخاطب ساخت. مردم همگى به او رو آوردند و حضرت به آنان فرمود:

هرگاه من به شما خبر دهم كه دشمنان مى‌خواهند بامدادان يا شبانگاهان ناگهانى بر شما بتازند، آيا سخنم را باور مى‌كنيد و راستگويم مى‌شمريد؟.

گفتند: آرى!

حضرت فرمود: من شما را از عذاب شديد الهى بيم مى‌دهم.

ابو لهب از آن ميان به‌پا خاست و در پاسخ رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم اظهار داشت:

مرگت باد. آيا براى همين كار، امروز ما را در اين‌جا گرد آوردى؟

در اين هنگام خداى متعال اين آيه شريف را نازل فرمود:

تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ؛[1]

بريده باد هردو دست ابو لهب و مرگ بر او باد.

چنين هشدارى به قدرى كوبنده بود كه قريش را سخت وحشت‌زده كرد، چراكه تهديدى آشكار براى تمام باورهاى آنان به‌شمار مى‌رفت و از سرانجام مخالفتشان با رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم به آن‌ها هشدار مى‌داد و بدين‌ترتيب، ماهيت آيين جديد براى مردم مكّه، بلكه ساير نقاط جزيرة العرب روشن گرديد؛ زيرا دريافتند كه دگرگونى و تغييرى واقعى در سرنوشت بشر رخ داده كه ارزش‌ها و فرهنگ و معيارها و موقعيّت‌هاى اجتماعى را طبق موازين و دستورات الهى بالا مى‌برد و شرّ و تباهى را ريشه‌كن مى‌سازد. بنابراين، نبرد و رويارويى با سران شرك و بيدادگران، نبردى حقيقى تلقى مى‌شد كه هيچ‌گاه به ديدگاه‌هاى مشترك، نمى‌انجاميد.

[1] . مسد/ 1.