وَ مَنْ يَعْتَصِمْ بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ؛[1]

هركس به خدا تمسك جويد، در حقيقت به راهى راست هدايت شده است.

قُلِ اللَّهُ يَهْدِي لِلْحَقِّ أَ فَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لا يَهِدِّي إِلَّا أَنْ يُهْدى‌ فَما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ؛[2]

بگو: خداوند به حق رهنمون مى‌شود، آيا كسى كه به سوى حق هدايت مى‌كند براى پيروى شايسته‌تر است يا آن‌كس كه خود هدايت نمى‌شود، مگر آن‌كه هدايتش كنند؟ شما را چه مى‌شود، چگونه داورى مى‌كنيد؟.

وَ يَرَى الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَ يَهْدِي إِلى‌ صِراطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ؛[3]

آنان كه از علم و دانش بهره‌مندند، آگاهى دارند كه آنچه از ناحيه پروردگارت بر تو نازل گرديده حق است و او به راه خداى عزيز و حميد، هدايت مى‌كند.

وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَواهُ بِغَيْرِ هُدىً مِنَ اللَّهِ؛[4]

چه‌كسى گمراه‌تر از فردى است كه هدايت الهى را نپذيرفته و از هواى نفس خود پيروى كند:

آرى، خداوند بزرگ سرچشمه هدايت حقيقى است، و اوست كه بشر را به راه راست و حق هدايت مى‌كند. دانش نيز، اين حقيقت را تأييد مى‌كند و دانشيان با تمام وجود، بدان گردن مى‌نهند. خداوند در سرشت انسان، ميل به كمال و زيبايى را به وديعت نهاد، آن‌گاه بر او منّت گذارد و نعمت شناخت راه كمال را به وى ارزانى داشت؛ از اين‌رو، مى‌فرمايد:

[1] . آل عمران/ 101.

[2] . يونس/ 35.

[3] . سبأ/ 6.

[4] . قصص/ 50.