حريم عصمت، آن گه ناقه عريان سوارى‌ها؟!

نگون باد از هَيونِ‌[2] چرخ اين زرين عمارى‌ها

يكى چونان كه نيلوفر در آب، از اشك ناكامى‌

يكى چون لاله در آذر به داغ سوگوارى‌ها

نه تن از تاب آسوده نه جان از رنج مستخلص‌

نه دل از آه مستغنى نه چشم از اشكبارى‌ها

زبون بر دست بيگانه روان در چشم نامحرم‌

نوان در كنج ويرانه به صد بى‌اعتبارى‌ها

نه از اقبال پيروزى، نه از ايام بهروزى‌

نه از اختر مددكارى نه از افلاك يارى‌ها

يكى چون چشم خود در خون ز زخم ناشكيبايى‌

يكى چون موى خود پيچان ز تاب بيقرارى‌ها