قبل از فوتش منتشر شد؛ گلشن خوشدل، عمدةالاسرار و ديوان غزليات از جمله آثار اوست. وى سرانجام در دوم مهر ماه 1365 در 72 سالگى درگذشت و در آستانه شيخ صدوق در رى مدفون شد.[1]

وى در مقدمه ديوان خويش در بيان افتخاراتش در عرصه شاعرى مى نويسد كه «هيچ ديوانى در اين قرن بقدر ديوان حقير ترويج از حقايق احكام نورانى اسلام ننموده؛ تنها كافيست كه بگويم بعدد سال عمرم براى چهارده معصوم هريك 71 قصيده سروده و از علماى واقعى و عرفاى حقيقى كمال تجليل و احترام را نموده‌ام ...».[2]

وى در قالب مثنوى از بزرگوارى امام سجاد (ع) و برخورد سخاوتمندانه وى با مردى جسور سخن به ميان آورده و چنين مى نويسد:

[1] - ديوان خوشدل تهرانى، نويسنده، خوشدل تهرانى، على‌اكبر، به كوشش، كرمى، احمد، جلد: 1، ناشر، نشر ما، محل نشر، تهران، سال نشر، 1370.

[2] - ديوان خوشدل تهرانى، نويسنده، خوشدل تهرانى، على‌اكبر، به كوشش، كرمى، احمد، جلد: 1، صفحه، 8( مقدمه)، ناشر، نشر ما، محل نشر، تهران، سال نشر، 1370.