ميرزا محمد على نائينى «عبرت»

ميرزا محمد على مصاحبى نائينى متخلص به عبرت از جمله شعراء و خوش‌نويسان و پسر ميرزا عبد الخالق بوده كه در سال 1283 هجرى قمرى متولد شده است. نامبرده علاوه بر ديوان اشعار، بهترين تأليفش كتاب مدينة الادب مى باشد كه به خط خوش خويش آن را در شرح حال شعراى معاصر نوشته است. عبرت در سال 1321 خورشيدى در سن 76 سالگى در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله نزد مزار استاد سخن وحيد دستگيرى به خاك سپرده شد.[1]

وى علوم مقدماتى را در شهر اصفهان فرا گرفت و فنون خط را از ميرزا محمد على نائينى كه از استادان معروف خط بود آموخت. سپس در خدمت علامه شهير ملا محمد كاشانى به تحصيل معانى و بيان و بديع و فلسفه پرداخت. او هفده سال از عمر خويش را به سير و سياحت گذرانيد و سر انجام به تهران آمد و تا پايان عمر در آن شهر اقامت گزيد. عبرت طبعى لطيف و ذوقى سليم داشت و در انواع شعر توانا بود ولى بيشتر به سرودن غزل مى پرداخت. عبرت مردى مهربان و فروتن و خوش صحبت بود و شعرا به مصاحبت با او رغبتى تمام داشتند در اوخر عمر خانه نشين شدو از راه كتابت زندگى مى كرد.[2]

وى نيز اشعار بسيارى در مدح و منقبت اهل بيت عليهم السلام سروده است. او در غزلى زيبا، روزگار و بد عهدى آن را نكوهش كرده و در آخر به مظلوميت امام‌

[1] - ديوان كامل عبرت نايينى، نويسنده، مصاحبى نايينى، محمد على، ناشر، سنايى، تهران، 1376، جلد 1، ص 3- 5.

[2] - همان، جلد 1، ص 5- 30.