4. باز هم ابن تيميه مى‌گويد: «مذهب امامان اهل سنت و اهل حديث از متقدمين و متأخرين اين است كه خداوند حركت مى‌كند». آنگاه ابن تيميه از عثمان بن سعيد چنين نقل مى‌كند كه گفته است: «هر كه حركت كردن خدا را انكار كند او از بدعتگذاران و جهمى است.»[1]

البانى در «مختصر العلو» صحفه 16، اين سخن كوثرى را (با اقرار به آن) نقل مى‌كند كه گفته است: «در مورد خداوند چيزهايى مى‌گويند كه نه اسلام گفته است و نه عقل آن را قبول دارد، مانند اثبات حركت و منتقل شدن و حد داشتن وداراى جهت بودن و در بالا بودن و نشستن.»

5. ابن تيميه مى‌گويد: «همه اين و آنچه مانند اين‌هاست شواهد و دلايلى است بر «حد» داشتن خدا و هر كه به آن اعتراف نكند، به قرآن كفر ورزيده و با آيات قرآن مخالفت كرده است.»[2]

ذهبى گفته است: «خدا برتر و والاتر از اين است كه او را داراى «حد» دانسته وبه چيزى جز آنچه كه خودش وصف كرده است وصف شود. حال آن‌كه خودش مى‌فرمايد: «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‌ءٌ؛ چيزى مانند خدا نيست.»[3]

حسن سقاف مى‌گويد: «آنچه از شاگردان البانى به ما رسيده است اين است كه او نيز در اين مسأله مانند ذهبى منكر «حد» داشتن خداوند بوده است.»[4]

[1] . موافقة صحيح المنقول لصريح المعقول در حاشيه« منهاج السنة» ج 2 ص 4.

[2] . موافقة صحيح الصريح المعقول در حاشيه« منهاج السنة» ج 2، ص 29.

[3] . سير اعلام النبلاء، ج 16، ص 97.

[4] . البشارة و الاتحاف، ص 49.