ليست أجساما وأعراضا فنفى المعانى الثابتة بالشرع بنفى ألفاظ لم ينف معناها شرع ولا عقل جهل وضلال) خالف الألبانى ابن تيمية فى هذه العقيدة فقال فى شرحه وتعليقه! على العقيدة الطحاوية ذاما المشبهة والمجسمة ما نصه: (والمشبهة إنما زلوا لغلوهم فى إثبات الصفات وتشبيه الخالق بالمخلوق سبحانه وتعالى والحق بين هؤلاء وهؤلاء إثبات بدون تشبيه وتنزيه بدون تعطيل. وما أحسن ما قيل: المعطل يعبد عدما والمجسم يعبد صنما)؛[1] ابن تيميه مى‌گويد: اگر چنين باشد (يعنى اگر چنين باشد كه مشبهه را[2] به خاطر همين چيزهايى كه ما مى‌گوييم مذمت كرده و به آن‌ها چنين اسمى گذاشته باشند) اين هيچ مشكلى ندارد، چون اسم «مشبهه» با هيچ مذمت و نكوهشى نه در قرآن و نه در سنت و نه در كلام هيچ صحابى و نه تابعينى ياد نشده است ....» و همچنين پيش از اين، در صفحه 100 و 101 كتابش مى‌گويد: «كسى كه با اين صفت ها (دست، پا، چهره و ...) وصف مى‌شود حتماً جسم خواهد بود. پس خداى متعال (هم كه با چنين اوصاف وصف شده است) جسم است، البته نه به مانند جسم‌هاى ديگر.» باز همو در صفحه 101 مى‌گويد: «در قرآن، سنت و سخن هيچ يك از سلف امت و امامان وجود ندارد كه كسى خدا را غير جسم گفته باشد ....»

[1] . البشارة و الاتحاف حسن سقاف، ص 43؛ بيان التلبيس الجهميه ابن تيميه، ص 109؛ نقض اساس التقديس ابن تيميه، ج 1، ص 100 و 101.

[2] . كسانى كه خدا را به صفات مخلوقاتش تشبيه مى‌كنند.