گرفتند (و ما اسم هايشان را آورديم) كه همه از قريش بودند و اسلام در زمانشان عزيز بود و اين معروف است.»

باز همو مى‌گويد: «ابن هبيره حديث دوازده خليفه را تأويل كرده است كه تأويل او هيچ ارزشى ندارد و برخى ديگر مثل ابن جوزى سخن ضعيفى در مورد آن گفته‌اند. برخى (مثل ابوبكر عربى) گفته‌اند كه معناى اين حديث را نمى‌فهمند. اما مروان و ابن زبير هيچ يك از اين دو رهبر همه‌اى امت نبودند، بلكه زمانشان زمان فتنه بود و عزتى براى اسلام حاصل نشد. و از اين جهت برخى خلافت على را نيز از اين نوع دانسته‌اند (يعنى از نوعى كه زمانش زمان فتنه بود و براى اسلام هيچ عزتى حاصل نشد.) اين‌ها گفته‌اند كه خلافت على نه با نص ثابت شده است و نه با اجماع. سخن در اين مورد زياد است كه جايش اين‌جا نيست ....»[1]

جواب: ابن تيميه در مورد اين حديث در اضطراب شديد واقع شده است كه ما بعد از ذكر نص حديث به آن اشاره مى‌كنيم:

پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند:

1. خلفا و جانشنان من پس از من دوازده نفر هستند، به عدد پيشوايان بنى اسرائيل.»

2. پيوسته اين دين عزيز و توانا و ارجمند خواهد بود مادامى كه دوازده نفر رهبريت اين امت را به عهده داشته باشند.» (راوى مى‌گويد:) «سپس پيامبر صلى الله عليه وآله سخنى فرمودند كه من نفهميدم. از پدرم پرسيدم كه پيامبر در آخر سخنانش چه فرمود؟» گفت: «فرمود كه همه آن دوازده نفر از قريش خواهند بود.»

[1] . منهاج السنة، ج 8، ص 235 و 243.