«اكثريت روستايى»[1] اطلاق مى‌شود. ساختار اجتماعى اين‌گونه جوامع «برپايه خانواده گسترده‌[2] است» كه اتكا به اقتصاد تهاترى ضعيف، نامتعادل و مبتنى بر خانواده و زمين، از ويژگى‌هاى بارز آن است و در آن، نه خلاقيتى در زمينه ابداع فن‌آورى مشاهده مى‌شود و نه فن‌آورى جديدى مورد استفاده قرار مى‌گيرد. اقتدار سياسى را نيز «اصل و نسب، دين و آداب و رسوم» تعيين مى‌كند. در ملت‌هاى سنتى و سنت‌گرا، عوامل فرهنگى «تداوم روند نظم اجتماعى را به طور سنتى با پذيرش بدون قيد و شرطم ارزش‌ها، تقديرگرايى و همرنگى با جماعت، تقليد و پيروى از ديگران،» تقويت مى‌كنند.

جامعه امروزى (نوين) يا مدنى، كه معمولا در كشورهاى توسعه‌يافته به چشم مى‌خورد، داراى ويژگى‌هايى است كه مفهوم «نوگرايى» براساس آنها شكل گرفته است: جمعيتى عموما تحصيلكرده، مجهز به امكانات ضرورى و داراى نرخ شهرنشينى بالا، كه «در شبكه‌اى بسيار متنوع از واحدهاى تخصصى اجتماعى- اقتصادى و سياسى» تشكل و سازمان يافته‌اند. در فرهنگ جامعه مدنى «بر ارزش‌هايى چون مشاركت سياسى، پيشرفت، نوآورى، ملى‌گرايى و ارزش‌هاى ديگرى كه وجودشان براى عملكرد و استمرار فعاليت نظام‌هاى اقتصادى و سياسى نوين ضرورى است تأكيد مى‌شود». جين كوهن‌[3]، ويژگى‌هاى يك «جامعه مدنى نوين» را به طور خلاصه معادل «قانونگرايى»[4] (حقوق خصوصى؛ برابراى افراد از لحاظ حقوق مدنى، سياسى و اجتماعى)، تكثّر[5] (تشكيل محافل و مجامع خودمختار، مستقل و خودساخته) و تبليغ‌[6] (فضا براى ارتباط، مشاركت عمومى، تكوين‌[7] برخورد آراء، تفكر و ابراز عقايد پيرامون خواسته‌هاى سياسى و هنجارى‌هاى اجتماعى) عنوان مى‌كند.

[1] .Predominantly rural

[2] .Extended Family

[3] .Jean Cohen

[4] .Legality

[5] .Plurality

[6] .Publicity

[7] .Genesis