مضاعف شدن فشار اين رژيم بر فلسطينيان خواهد بود. بنابراين راهكارها بايد همراه با حداقل فشار بر فلسطينيان باشد. با توجه به اين نكته راه‌هاى ذيل پيشنهاد مى‌شود:

الف) تحريم قراردادهاى منطقه‌اى صادرات آب به اين رژيم.

ب) بازپس‌گيرى ارتفاعات جولان و قطع كردن دست اين رژيم از بخش مهمى از سرشاخه‌هاى حوضه‌ى آبريز رودخانه اردن و درياچه‌ى طبريا.

ج) اعمال حق حاكميت كامل كشور اردن بر رودخانه‌ى اردن.

د) تأكيد بر بهره‌گيرى از انواع روش‌ها توسط فلسطينيان براى بهره‌بردارى بيشتر از منابع آبى در كنترل رژيم صهيونيستى.

قطعاً پيشنهادات فوق منجر به قطع عرضه‌ى آب نخواهد شد بلكه اين گونه اقدامات، اولًا باعث «افزايش قيمت تمام شده استحصال آب» براى اين رژيم مى‌شوند. زيرا براى جبران كمبود آب، مجبور به انجام طرح‌هايى چون نمك‌زدايى آب دريا مى‌شود كه قيمت بالاترى دارد. ثانياً با توجه به اينكه عقد قرارداد موجب تقويت بنيه سياسى، روانى و اقتصادى اين رژيم مى‌شود، تحريم اين كشور اثرى معكوس بر جاى خواهد گذاشت و موجب «افزايش هزينه‌ى زندگى» در اين رژيم خواهد شد. وجه تمايز اين افزايش، گرانتر شدن حياتى‌ترين نياز مادى و ابتدايى‌ترين و پرحجم‌ترين كالاى زندگى يعنى «آب» خواهد بود.