راهكارهاى رژيم صهيونيستى براى حل مسئله‌ى آب‌

آنچه كه مسلم است، بحران آب در چند سال اخير فشار روانى نگران كننده‌اى را برسران رژيم صهيونيستى وارد كرده است. سندى كه در سال 1994 با مساعدت شيمون‌پرز وزير امورخارجه اين رژيم به نشست همكارى‌هاى اقتصادى خاورميانه و شمال آفريقا ارائه شد، بيانگر حياتى بودن استحصال آب به هر نحو ممكن براى اين رژيم است. در اين سند، طرح‌هاى مختلفى پيشنهاد شده است. از جمله جداسازى نمك از آب دريا، بارورى ابرها و افزايش باران، انتقال آب بين كشورهاى منطقه، تغيير باورهاى مردم به منظور صرفه‌جويى، حفظ و بازيافت آب و مديريت و بهبود كارآيى مصرف آب در كشاورزى. به عنوان مثال، راه‌حل دولت در سال 2002، عبارت از استخراج آب نمك‌زدايى شده دريا به ميزان 100 ميليون مترمكعب بود كه پيش‌بينى گرديده تا سال 2010 به 500 ميليون مترمكعب برسد. در ششم آگوست سال 2002، قراردادى 20 ساله با تركيه منعقد گرديد تا آب رودخانه‌Manavgat از جنوب اين كشور به اسرائيل صادر شود. مقدار واردات تنها معادل 3% نياز آب مصرفى (معادل 50 ميليون مترمكعب) اين رژيم غاصب است. اين سند و طرح‌هاى متعدد، همه و همه حاكى از اهميت برقرارى ارتباط با همسايگان و ساير كشورها بويژه كشورهاى منطقه است. اين نكته بويژه در گزارش كميته پارلمانى تفحص درباره آب مورد تأكيد قرار گرفته است.[1] از نظر اين كميته واردات آب از تركيه، عليرغم اينكه اولًا در يك موضوع مهم كشور را به كشور ديگر وابسته مى‌سازد و ثانياً قيمت خريد آب از ساير گزينه‌ها چون نمك‌زدايى (دو برابر هزينه) و بازيافت آب (سه برابر هزينه) گرانتر است؛ ولى مزاياى تأثير مثبت روانى و تقويت موقعيت سياسى و اقتصادى اسرائيل را در پى دارد.

راه‌هاى جلوگيرى از دسترسى اسرائيل براى استفاده از منابع آب‌

جايگاه مسائل مربوط به آب به گونه‌اى است كه هر نوع فشار بر رژيم غاصب باعث‌

[1] ..Magen ,David ,(2002 ),p .131