نام کتاب : علائم بحران در اقتصاد رژيم صهيونيستى نویسنده : ايروانى، محمد جواد جلد : 1 صفحه : 40
بخش اعظم
بستر آن در جنوب لبنان است (حدود 45 كيلومتر) مورد ادعاى اين رژيم غاصب است. به
طورى كه پس از اينكه دولت لبنان در سال 2002 براى تأمين بخشى از آب موردنياز خود
تأسيساتى براى استحصال آب برروى اين رودخانه بنا كرد، بلافاصله رژيم صهيونيستى،
لبنان را تهديد به جنگ كرد. در اوايل دههى 1960 از سوى رژيم صهيونيستى، مقدمات
تخريب تأسيسات منابع آب سوريه در جولان پيشبينى و اجرا شد. دقيقاً اين برنامه در
جهت تسلط بر منابع و سرشاخههاى رودخانه اردن و حوضهى آبريز درياى طبريا بود.[1]
به طور كلى حدود 85% آب زيرزمينى در حوضهى آبخيز كرانهى غربى و آبخيز ساحلى
منطقه نوار غزه را رژيم غاصب صهيونيستى تصرف كرده است كه 40% آب موردنياز اين رژيم
را تشكيل مىدهد. به دليل عدم اجازه استفاده از رودخانه اردن، تنها منبع در دسترس
فلسطينيان، آبهاى زيرزمينى است. بعلاوه از سه بخش حوضهى آبخيز كرانهى غربى،
فلسطينيان تنها حق استفاده از بخش شمالى و غربى را دارند.[2]
اين در حالى است كه اين رژيم غاصب سالانه 640 ميليون مترمكعب آب حوضهى موردنياز
خود را از اين منبع برداشت مىكند. در كرانهى باخترى، 202000 يهودى مهاجر ساكن
شدهاند كه 9 تا 10 درصد جمعيت آن را تشكيل مىدهند. حدود 6000 نفر يهودى مهاجر
نيز در نوار غزه ساكن شدهاند كه 6% كل جمعيت آن را تشكيل مىدهند (اين ارقام شامل
جمعيت 200000 نفر يهودى ساكن شرق بيتالمقدس نمىشود).
عرضه
و تقاضاى آب
طبق
گزارش «وزارت امور زيربنايى رژيم صهيونيستى»[3]،
متوسط آب قابل استحصال سالانه در سرزمين اشغال شده، 1800 ميليون مترمكعب است. حدود
80%