خاص يا تخصصى محسوب مى‌شود.

به دليل اين رابطه كاركردى، جايگاه يا نقش سيستم فرعى، مشروع‌شده و ممكن است انتظار كسب موافقت و اخذ منابع اجتماعى را متناسب با ارزش‌گذارى جامعه در مورد كاركردهاى خاصى كه انجام مى‌دهد، داشته باشد.

«پارسونز» با تغيير به سطح ساختارى تجزيه و تحليل، خاطرنشان مى‌كند كه ممكن است هر سازمان رسمى به‌نوبه خود به عنوان يك سيستم اجتماعى، تجزيه و تحيلى گردد و هر سازمانى بايد سيستم‌هاى فرعى تخصصى خود را براى ارضاء چهار نياز اساسى [فوق‌] ايجاد كند؛ چنان‌كه هر سازمانى بايد ساختارهائى را ايجاد كند كه سازمان را قادر سازد با محيط تطبيق يابد و منابع لازم براى ادامه عملياتش را تجهيز. همچنين ترتيباتى براى هدف‌گذارى و اجراى آن ضرورى است. يك سازمان براى حل مشكلات جمعى خود، بايد راههائى را براى جلب وفادارى اعضاء، جذب كوشش‌هاى آنها و هماهنگى عمليات بخش‌هاى مختلف خود پيدا كند و مكانيزم‌هائى براى مطابقت با مسائل بالقوه ايجاد شود تا رضايت در ارزشهائى كه‌