و حاج سيد مرتضى خسروشاهى مؤلّف معناى حديث غدير.

و شيخ حسين مؤلّف هداية الأنام، راه يافت.

همّت والايش او را به نجف رهسپار كرد تا از محضر اساتيد آن حوزه كهنسال بهره‌مند گرداند.

اساتيدى همچون سيد ابو تراب خوانسارى متوفاى 1346 هجرى قمرى و سيد محمد فيروز آبادى متوفاى 1345 ه ق و پس از وفات آنان به محضر ساير مدرّسان عالى‌قدر و ممتاز مشرّف گشته و پس از اتمام تحصيلات به تبريز بازگشت.

امّا به محض ورود به تبريز و توقّف چند صباحى دل در هواى مزار مولايش طپيدن گرفت و جهت اقامت در جوار حضرتش، آهنگ آن ديار نمود.

در كتاب صحيفه، ضميمه فرهنگى، هنرى روزنامه جمهورى اسلامى شماره 45 ديماه 1366 شمسى در نگرشى بر زندگى علّامه امينى «ره» صفحه 3 آمده است:

مرحوم امينى كه ذوق و شوق تحصيلات علوم دينى تمام وجود او را انباشته بود به منظور تكميل يافته‌ها و اندوخته‌هاى علمى خويش از زادگاهش به‌سوى نجف اشرف رخت بربست و در كنار بارگاه مطهّر حضرت مولى الموحّدين على بن ابى طالب در جلسات درس آيات عظام:

1- سيّد محمّد فيروز آبادى. (ره)

2- سيّد ابو تراب خوانسارى. (ره)

3- آيت اللّه العظمى نائينى (ره).

4- و آيت اللّه ميرزا على ايروانى «ره» كسب فيض نموده است.