فَيَبْهَرَكَ؛ اي پسرکِ من! بسيار به ياد مرگ باش و آنچه را بر آن وارد مي‌شوي و پس از مرگ به آن مي‌رسي، به ياد آور تا آن زمان که مرگ به سراغ تو مي‌آيد، به راستي وسيله حفظ خود را از خطرها و دشواري هاي آن به دست آورده و براي رسيدن آن، کمر بسته و آماده باشي و طوري نباشد که مرگِ تو ناگهاني فرا رسد و بر تو چيره گردد و تو را دچار رنج سازد.

وَ إِيَّاكَ أَنْ تَغْتَرَّ بِمَا تَرَى مِنْ إِخْلَادِ أَهْلِ الدُّنْيَا إِلَيْهَا وَ تَكَالُبِهِمْ عَلَيْهَا فَقَدْ نَبَّأَكَ اللَّهُ عَنْهَا وَ نَعَتْ هِيَ لَكَ عَنْ نَفْسِهَا وَ تَكَشَّفَتْ لَكَ عَنْ مَسَاوِيهَا؛ زنهار از اينکه به آنچه از اهل دنيا مي‌بيني که به آن تکيه کرده و تو گويي که همواره در آن، زيست‌مي‌کنند و همچون سگان، کالاي دنيا را از يکديگر مي‌ربايند، فريب بخوري که همانا خداوند، از دنيا به تو خبر داده[1] و خود دنيا (با نشانه‌هايي که ارايه کرده) تو را از نابودي خود آگاه ساخته، و بدي‌هاي خود را براي تو آشکار نموده است.[2]

12- شناخت دنياپرستان

فَإِنَّمَا أَهْلُهَا كِلَابٌ عَاوِيَةٌ، وَ سِبَاعٌ ضَارِيَةٌ، يَهِرُّ بَعْضُهَا بَعْضاً، وَ يَأْكُلُ عَزِيزُهَا ذَلِيلَهَا، وَ يَقْهَرُ كَبِيرُهَا صَغِيرَهَا نَعَمٌ مُعَقَّلَةٌ وَ أُخْرَى مُهْمَلَةٌ قَدْ أَضَلَّتْ عُقُولَهَا، وَ رَكِبَتْ مَجْهُولَهَا سُرُوحُ عَاهَةٍ، بِوَادٍ وَعْثٍ لَيْسَ لَهَا رَاعٍ يُقِيمُهَا،

[1] . از جمله در آيه 24 از سوره يونس: «اِنَّما مَثَلُ الْحيوةِ الدُّنْيا کَماءٍ اَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ...» .

و آيه 45 از سورة کهف: «وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلَ الْحَيوةِ الدُّنْيا کَماءِ اَنْزَلْناهُ مَنِ السَّماءِ...» .

[2] . دگرگوني‌هايي که در دنيا رخ مي‌دهد و اينکه هيچ کس و هيچ چيز به شکل خود باقي نمي‌ماند و اموري از اين قبيل، همه اينها دليل‌هاي آشکاري بر نابودي دنيا مي‌باشد، نيز مصايب و دشواري‌ها و پيش آمدهاي سهمگين و ناملايمات و ناگواري‌ها و بدي‌ها و زشتي‌هاي دنيا مي‌باشد که بر هر کس روشن است.