3- اخلاق اجتماعي

وَ أْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ تَكُنْ مِنْ أَهْلِهِ وَ أَنْكِرِ الْمُنْكَرَ بِيَدِكَ وَ لِسَانِكَ وَ بَايِنْ مَنْ فَعَلَهُ بِجُهْدِكَ. وَ جَاهِدْ فِي اللهِ حَقَّ جِهَادِهِ وَ لَا تَأْخُذْكَ فِي اللهِ لَوْمَةُ لَائِمٍ وَ خُضِ الْغَمَرَاتِ لِلْحَقِّ حَيْثُ كَانَ؛ به کار نيک، امر کن، در اين صورت خود از کساني خواهي بود که کار نيک انجام مي‌دهند، و با دست و زبانت امور زشت را انکار و نهي کن و تا آنجا که مي‌تواني ميان خود و آن کس که کار زشت مرتکب مي‌شود جدايي بينداز. در راه خدا، به گونه‌اي شايسته جهاد کن و در راه اجراي فرامين الهي از سرزنش سرزنش‌کنندگان باک مدار. خويشتن را در سختي‌ها و ناملايماتِ راه حقّ، در هر جا که باشد، غوطه‌ور ساز.

وَ تَفَقَّهْ فِي الدِّينِ، وَ عَوِّدْ نَفْسَكَ التَّصَبُّرَ عَلَى الْمَكْرُوهِ وَ نِعْمَ الْخُلُقُ التَّصَبُرُ وَ أَلْجِئْ نَفْسَكَ فِي الْأُمُورِ كُلِّهَا إِلَى إِلَهِكَ فَإِنَّكَ تُلْجِئُهَا إِلَى كَهْفٍ حَرِيزٍ، وَ مَانِعٍ عَزِيزٍ وَ أَخْلِصْ فِي الْمَسْأَلَةِ لِرَبِّكَ فَإِنَّ بِيَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَانَ؛ در فهم و درک آنچه به دين مربوط است، بکوش و جانت را به شکيبايي در مقابل دشواري‌ها عادت ده، که شکيبايي، چه خوي پسنديده‌اي است. در همه کارها به خداي خويش پناه ببر پس، به راستي (اگر چنين کني) خود را در پناهگاهي که تو را از خطرها نگاه مي‌دارد و در دژي نيرومند که از رسيدن آسيب به تو مانع مي‌گردد، پناه داده‌اي. درخواست خود را خالص و به طور منحصر از خدا طلب کن، که به راستي عطا کردن و محروم ساختن، هر دو، در دست و اختيار اوست.