وَ اعْرِضْ عَلَيْهِ أَخْبَارَ الْمَاضِينَ وَ ذَكِّرْهُ بِمَا أَصَابَ مَنْ كَانَ قَبْلَكَ مِنَ الْأَوَّلِينَ، وَ سِرْ فِي دِيَارِهِمْ وَ آثَارِهِمْ فَانْظُرْ فِيمَا فَعَلُوا، وَ عَمَّا انْتَقَلُوا، وَ أَيْنَ حَلُّوا وَ نَزَلُوا. فَإِنَّكَ تَجِدُهُمْ قَدِ انْتَقَلُوا عَنِ الْأَحِبَّةِ، وَ حَلُّوا دِيَارَ الْغُرْبَةِ وَ كَأَنَّكَ عَنْ قَلِيلٍ قَدْ صِرْتَ كَأَحَدِهِمْ؛ و اخبار گذشتگان را بر او عرضه دار و نه آنچه از حوادث روزگار را که به کساني که قبل از تو بوده‌اند رسيده، به او يادآوري کن و در شهرها و سراي‌ها و در آثاري که از آنها باقي مانده سير و گردش نما. آنگاه به کارهايي که آن گذشتگان انجام داده‌اند بنگر و در چيزهايي که از آن دل کندند، و رفتند و اين که در کجا فرود آمدند، بينديش. پس در اين صورت همانا تو ايشان را چنين مي‌يابي که از دوستان دل کندند و به ديار غربت فرود آمدند. گويي تو هم به زودي، يکي از آنها خواهي شد.

فَأَصْلِحْ مَثْوَاكَ وَ لَا تَبِعْ آخِرَتَكَ بِدُنْيَاكَ وَ دَعِ الْقَوْلَ فِيمَا لَا تَعْرِفُ وَ الْخِطَابَ فِيمَا لَمْ تُكَلَّفْ وَ أَمْسِكْ عَنْ طَرِيقٍ إِذَا خِفْتَ ضَلَالَتَهُ فَإِنَّ الْكَفَّ عِنْدَ حَيْرَةِ الضَّلَالِ خَيْرٌ مِنْ رُكُوبِ الْأَهْوَالِ؛ بنابراين، تو منزل و سراي جاوداني خود را به صلاح آر و آن را با اعمال نيک نيکو ساز. آخرتت را به دنيا مفروش و سخن از چيزي که آن را نمي‌شناسي و پرداختن به امري که به کار تو نمي‌آيد و ربطي به تو ندارد، فرو گذار. و هرگاه از گمراه شدن در راهي ترسيدي، از رفتن به آن راه خودداري کن، که به راستي، باز ايستادن از کاري در موردي که به علّت گمراه شدن در آن سرگرداني پيش آيد، از وارد شدن در امور ترسناکي که در اثر انجام آن کار ممکن است پيش آيد، بهتر است.