درب‌هاى رحمت الهى‌

ميرزاى تبريزى قدس سره و علاقه‌ى فراوان به خطبا

ويژگى خاص ديگرى كه فقيه مقدس، ميرزا جواد تبريزى قدس سره داشتند و در افراد ديگر كمتر مشاهده مى‌شد، علاقه‌ى فراوان به خطبا بود. اگر اهل منبر به ديدارشان مى‌آمد و ايشان متوجه مى‌شدند وى خطيب حسينى است، از جاى خود بلند شده و سعى مى‌كردند او را نزديك خود بنشانند، سپس ضمن لبخند از حال آنها سؤال كرده و مى‌فرمودند: «خوشا به حالتان كه خادم امام حسين عليه السلام هستيد. اين توفيق بزرگى است كه خدا به شما اعطا كرده، من چقدر دوست داشتم يك منبرى باشم تا بتوانم در منبر به قضاياى اهل بيت عليهم السلام خدمت كنم.» مرحوم ميرزا قدس سره نصيحت مى‌كرد كه اهل منبر بايد مردم را با قضاياى مظلوميت اهل بيت عليهم السلام بيشتر آشنا سازند. من هم زمانى كه نجف بودم، در ايام تبليغ موفق مى‌شدم به مناطق ترك زبان عراق؛ از جمله بشير سفر كنم و از آن سفرها عنايات بسيارى ديدم و خداوند متعال ابواب رحمت خود را بر من باز كرد. يك خطيب اگر با اخلاص خدمت كند و به مردم آگاهى دهد، علاوه بر مقام رفيعى كه در آخرت نصيب او خواهد گرديد، در دنيا به كسى محتاج نخواهد شد.