اخلاص و محبت به مقام شامخ اهل بيت عليهم السلام‌

ميرزاى تبريزى قدس سره و ادب در مقابل مقام شامخ اهل بيت عليهم السلام‌

يكى از مواردى كه در فقيه مقدّس ميرزاى تبريزى قدس سره به خصوص در هنگام درس بسيار محسوس بود، اينكه وقتى به نام مبارك ائمه عليهم السلام مى‌رسيدند، اخلاص و محبت فوق العاده‌اى به مقام شامخ اهل بيت عليهم السلام ابراز مى‌كردند. در هر مجلسى كه ذكر اهل بيت عليهم السلام به ميان مى‌آمد، چشمانشان پر از اشك مى‌شد و با اخلاص عرض ادب مى‌كردند. اگر كسى در محضر ايشان مى‌گفت، «امام على عليه السلام»، ناراحت مى‌شدند و مى‌گفتند: «مثل سنى‌ها صحبت نكنيد! بگوييد: اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام.»

در هنگام درس، وقتى ايشان به روايتى مى‌رسيدند كه ذكرى از اهل بيت عليهم السلام مى‌شد، صدا در گلوى مباركشان قطع مى‌گرديد، بغض مى‌كردند و اشك در چشمانشان حلقه مى‌زد، به طورى كه شاگردان مرحوم ميرزا قدس سره تحت تأثير قرار مى‌گرفتند و اگر روايت شمه‌اى از مظلوميت اهل بيت عليهم السلام را در بر داشت، مرحوم ميرزا قدس سره تحمّل نكرده و اشك مى‌ريختند، گاهى طلّاب را نصيحت كرده و طريقه‌ى عرض ادب را عملًا به فضلاء و طلّاب ياد مى‌دادند و اين برخورد آن قدر جذاب بود كه تأثير عملى بر شاگردان مى‌گذاشت. ايشان دوست داشتند طلّاب در مقابل نام اهل بيت عليهم السلام با تواضع و فروتنى كامل، بهترين الفاظ و القاب را به كار ببرند و با عرض ادب و اخلاص، ارادت خود را