و اجلاء از آنها روايت نقل كرده باشند توثيق مى‌شوند؛ مانند موسى بن بكر و قاسم بن عروه.

5. گاهى اسم شخص را به جدش نسبت مى‌دهند مثل محمد بن سنان كه سنان جدّ محمد است و بخاطر اينكه در كودكى، پدرش رحلت كرده است، او را به جدش نسبت مى‌دهند.

6. ديگر از مؤيداتى كه دلالت بر وثاقت راوى مى‌كند، كلام شيخ است كه كثيراً پيرامون روايات بعضى از روات فرموده است: «عملت الطائفه بما رواه»[1] اين كلام شيخ دلالت بر وثاقت مى‌كند و سيد خوئى رحمه الله نيز مى‌فرمايد: «والمتحصل من ذلك: ان حفص بن غياث ثقة وعملت الطائفة برواياته»[2] و شيخ در مورد سعد بن محمد الطاطرى ابوالقاسم، فرمود: «ان الطائفة عملت بما رواه الطاطريون ... وأما ما ذكره الشيخ فى العدة فلا بأس بدلالته على وثاقته المعروفين من الطاطريون»[3].

آنچه كه از اين فرمايش شيخ به ذهن تبادر مى‌كند، وثاقت و وجاهت رواتى است كه با اين كلام شيخ مورد مدح قرار گرفته‌اند.

[1]. عده الاصول، ج 1، ص 151.

[2]. معجم، ج 6، ص 149.

[3]. معجم، ج 8، ص 89.