(مسئله) در صورتى كه از گفته‌ى پزشك گمان به ضرر روزه پيدا كرده و بترسد، در اين صورت واجب است افطار نمايد.

و همچنين در صورتى كه پزشك حاذق و قابل اطمينان باشد و يقين به اشتباه او نداشته باشد، به گفته‌ى او بايد افطار نمايد، و در غير اين صورت گفته‌ى پزشك اعتبارى نداشته، حتى اگر پزشك بگويد روزه ضررى براى مكلف ندارد، ولى خود مكلف از روزه گرفتن بترسد، روزه براى او واجب نمى‌باشد.

(مسئله) اگر مريض قبل از زوال آفتاب از مرض بهبود يافته و حالش خوب شده و چيزى تناول نكرده باشد و نيت روزه نمايد، روزه‌اش صحيح نيست، ولى اگر امساك و خود دارى از مفطرات روزه در بقيه‌ى روز نمايد، اشكال ندارد و بنابر احتياط مستحب، بقيه‌ى روز را از مفطرات روزه امساك نمايد.

سؤال (86) در صورتى كه روزه براى مكلفى به خاطر ضرر آن جايز نباشد، ولى پزشك به او دستور داده به خاطر آزمايش‌هايى كه بايد انجام گيرد در طول روز تا مغرب از خوردن و آشاميدن امساك نمايد. آيا مى‌تواند در اين صورت نيت روزه نمايد؟

(بسمه تعالى): بله، نيت روزه براى شخص مذكور جايز است، بلكه بعيد نيست كه واجب باشد، والله العالم.