عدّه‌ى وطى به شبهه از جهت استبراء و پاك سازى رحم مى‌باشد و نمى‌توان آن را با عدّه‌ى وفات مقايسه كرد.

اما روايت صحيحه‌ى حلبى: در اين صحيحه تنها اشاره به حرمت عقد در زمان عدّه شده و اين لفظ عدّه در روايت انصراف به عدّه‌ى وفات و طلاق پيدا مى‌كند و شامل عدّه‌ى وطى به شبهه نمى‌شود با توجه به آنچه كه گفته شد دليل بر باطل بودن عقد در زمان عدّه‌ى وطى به شبهه و حصول حرمت ابديه را بيان فرمائيد؟

بسمه تعالى: رواياتى كه دلالت دارد بر اينكه ازدواج در ايام عدّه باطل است و در فرض دخول موجب حرمت ابدى مى‌گردد مانند موثقه سماعه و صحيحه حلبى مطلق مى‌باشد و شامل عدّه‌ى وطى به شبهه هم مى‌گردد و ادعاى انصراف آن‌ها به عدّه‌ى وفات و طلاق وجهى ندارد. اما تعبير به استبراء از عدّه‌ى وطى به شبهه كه در بعضى از روايات وارده شده است براى اشاره به اين مطلب مى‌باشد كه عدّه‌ى وطى به شبهه مانند عدّه‌ى طلاق سه طهر مى‌باشد چنانچه در طلاق هم تشريع عدّه به جهت استبراء مى‌باشد، والله العالم.

سؤال (593) مردى زنى را طلاق داده و آن زن در عدّه‌ى طلاق مرد، اقدام به ازدواج با مرد ديگرى نموده است (و جهت اين امر جهل زن به مسئله‌ى عدّه بوده و گمان مى‌كرده كه يك طهر بعد از تحقق طلاق براى ازدواج دوم كفايت مى‌كند) اين زن بعد از توجه به مسئله‌ى شرعى از مرد دوم طلاق گرفته و عدّه‌ى وطى به شبهه نگه داشته است ولى در همان زمان و قبل از تمام شدن عدّه‌ى وطى شبهه، مرد اول دو مرتبه به اين زن رجوع كرده و او را به عقد جديد خويش درآورده است و با او نزديكى هم نموده‌