امّا اگر اطمينان رسيدن به وقوفين نداشته باشد، احتياط واجب آن است كه سفرش را به رجاء درك موقف ادامه دهد و چنانچه موقف را درك كند، كفايت خواهد كرد، البته اعمال منى و طواف حج و نماز آن و سعى بين صفا و مروه و سپس طواف نساء و نماز آن را بجا آورد، وقتى اين موارد را كامل نمود، حج او تمام است.

و چنانچه موقف را درك نكند دو صورت دارد:

1- درك نكردن موقف به خاطر مرض كه در اين صورت احكام محصور بر او جارى است، و چنانچه قربانى را در منى ذبح كند، بايد خود او در همان جايى كه هست سر خود را بتراشد يا كوتاه نمايد، و اگر اين كار را انجام داد، تمام محرّمات حتى زنها بر او حلال خواهند شد، ولى اگر قربانى را در منى ذبح نكرده باشد، در اين صورت بايد خود او اقدام به ذبح قربانى نموده سپس موى سر را بتراشد يا كوتاه نمايد، آنگاه تمام محرّمات حتى زنها بر او حلال مى‌شوند.

2- درك نكردن موقف به خاطر كوتاهى و سهل انگارى او بوده است، در اين صورت احكام محصور بر او جارى نيست، و احتياط مستحب در چنين صورتى آن است كه عمره مفرده را انجام دهد و حج را بايد در آينده بجا آورد.

مسأله 563- اگر حاجى فقط از انجام اعمال و مناسك منى محصور گردد، احكام محصور بر او جارى نيست، بنابراين اگر مكلّف شخصا از ذبح قربانى در منى ناتوان است، بايد نايب بگيرد و چنانچه از گرفتن نايب نيز ناتوان بود، مى‌تواند در خارج منى مانند مكه و امثال آن قربانى را ذبح نمايد، امّا تراشيدن موى سر يا كوتاه كردن آن را