وظيفه حاجى است نه وكيل.

مسأله 489- اگر حاجى در وقت وكيل گرفتن، نيت را فراموش كند، اشكال ندارد، البته در صورتى كه نيت در اعماق وجودش باشد، به گونه‌اى كه اگر سؤال شود چه ميكنى؟ فورا متوجه شود كه فلانى را براى ذبح به قصد قربت وكيل گرفته است.

مصرف قربانى‌

مسأله 490- در صورتى كه حاجى قربانى را با خود به منى برده باشد، واجب است كه از گوشت آن به فقراى موجود در منى صدقه بدهد، و خود و عيال و برادرانش هم مى‌توانند از آن بخورند. و در صورتى كه قربانى را از منى تهيه كرده باشد، واجب است يك سوم گوشت آن را به فقرا صدقه دهد و يك سوم آن را به قانع و معتر بدهد و يك سوم باقى مانده آن را خود و اهلش بخورد. البته اين در صورتى است كه قدرت بر چنين كارى را داشته باشد وگرنه بر او چيزى واجب نيست.

مسأله 491- اگر حاجى در وطنش از طرف فقير وكيل شود و در منى از جانب او ثلث گوشت قربانى را قبض كند، كفايت نمى‌كند، و لازم نيست فقراى موجود در منى، مؤمن باشند، بلكه هر مذهبى داشته باشند، صدقه دادن به آنان كافى است. البته خارج كردن گوشت قربانى از منى جايز است.

مسأله 492- اگر سهم فقرا تلف شود، صاحب قربانى ضامن آن نيست، بلكه اگر خود او هم عمدا و با توجه به حكم شرعى آن را تلف‌