جهل و يا به جهت عذر مانند مرض و امثال آن، بايد سال آينده قربانى كند و روزه گرفتن در ماه بعد از ذى حجه كفايت نمى‌كند.

مسأله 482- كسى كه سه روز، روزه را در حج گرفته است، مى‌تواند هفت روز ديگر را بعد از ذى حجه در وطنش بگيرد.

مسأله 483- كسى كه سه روز، روزه را در مكه فراموش كند و بعد از مراجعت به وطن يادش بيايد، اگر قادر بر قربانى كردن باشد، وظيفه‌اش قربانى است نه روزه.

مسأله 484- كسى كه سه روز، روزه را در ماه ذى حجه گرفته است ولى قبل از آن كه هفت روز ديگر را بگيرد به وطن مراجعت كند و بميرد، قضاى آن هفت روز بر ولى او واجب نيست.

مسأله 485- كسى كه نمى‌تواند به تنهايى قربانى تهيه كند ولى در صورت شركت با ديگران مى‌تواند قربانى تهيه نمايد، وظيفه‌اش روزه گرفتن است.

مسأله 486- اگر شخص ديگرى را براى قربانى وكيل كند، چنانچه شك كند كه وكيل قربانى كرده يا نه، بنا بگذارد كه قربانى نكرده است، ولى اگر وكيل مورد وثوق باشد و بگويد كه قربانى كرده‌ام و يا اطمينان كند كه او قربانى نموده است، كافى است.

مسأله 487- شرايطى كه در قربانى معتبر است، در كفاره معتبر نيست.

مسأله 488- واجب است كه حاجى قربانى را در منى ذبح و يا نحر كند و يا وكيل بگيرد و لازم نيست كه وكيل مؤمن باشد، همين كه مسلمان باشد كافى است. ولى قصد قربت در وقت وكيل گرفتن‌