وصيّت تمليكى به شهادت چهار زن مسلمان عادل (بدون نياز به قسم در شهادت آنها) ثابت مى‌شود و اين حكم با اين كيفيت به وصيّت تمليكى اختصاص دارد.

(مسأله 2382) وصيّت عهدى- كه همان وصيت به ولايت است- فقط با شهادت دو مرد مسلمان عادل ثابت مى‌شود.

(مسأله 2383) وصيّت تمليكى وعهدى با شهادت دو نفر اهل كتاب كه در دين خودشان عادلند، درصورت نبود مسلمانان عادل ثابت مى‌شود، ولى با شهادت ساير كفّار ثابت نمى‌شود.

(مسأله 2384) وصيّت تمليكى با اقرار تمام ورثه ثابت مى‌شود، چنان‌چه عاقل وبالغ باشند گرچه عادل نباشند، ولى اگر بعضى اقرار كند و بعضى ديگر اقرار نكند، نسبت به سهم مقرّ ثابت مى‌شود. البته اگر دو نفر عادل شان اقرار كنند يا اقرار يك نفر عادل شان با قسم موصى له همراه شود تمام وصيت ثابت مى‌شود.

(مسأله 2385) وصيّت عهدى با اقرار تمام ورثه ثابت مى‌شود، ولى اگر يكى اقرار كند، نسبت به سهم مقرّ ثابت و از حق او كم مى‌شود. البته اگر دو نفر عادل آنان اقرار كند، تمام وصيّت ثابت مى‌شود.

(مسأله 2386) چنان‌چه- در اجراى وصيّت- نظر وصى از حيث اجتهاد وتقليد با نظر وصيت كننده موافق باشد، وصى مى‌تواند بر طبق نظر خودش عمل نمايد، اما اگر مخالف باشد، چنان‌چه نظر وصى مطابق احتياط باشد، باز بر طبق نظر خودش عمل مى‌كند، اين درصورتى است كه نظر وصى مستند به دليل اجتهادى بوده، نظر وصيت كننده نزد او باطل باشد، امّا اگر نظر وصى مستند به اصل عملى مانند قاعده اشتغال و نظر وصيت كننده مستند به دليل اجتهادى يا اصل عملى مانند اصل برائت باشد، دراين صورت وصى مى‌تواند هم طبق نظر وصيت كننده عمل كند، هم طبق نظر خودش، ولى اگر نظروصيت كننده مطابق احتياط و نظر وصى مطابق آن نباشد، وصى بايد بر طبق نظر وصيت كننده عمل كند، اين در حالى است كه متصدّى اجراى وصيت، وصى باشد، امّا اگر متصدّى وارث باشد، او از روى اجتهاد وتقليد بر طبق نظر خودش عمل مى‌كند نه بر طبق نظر ميّت، مگر آنجايى كه نظر ميت موافق احتياط ونظر وارث مخالف آن و بر پايه اصل عملى، مانند اصل برائت استوار باشد نه بر پايه دليل اجتهادى كه در اين حالت احتياط واجب آن است كه بر طبق نظر ميّت عمل نمايد.