ركوع قصد فرادى كند، بايد نماز را ادامه دهد مگر آن‌كه هنگام اقتدا ركنى را اضافه نموده باشد كه موجب بطلان آن مى‌شود چه بداند جماعتش با قصد فرادى شدن باطل مى‌شود چه نداند.

دوم: آن‌كه مأموم از اولِ نماز قصد فرادى شدن را داشته باشد، بنابراين جايز نيست به امام اقتداكند و در قرائت به او اعتماد نمايد و اگر اقتدا كرد وقرائت را نخواند و هنگام قنوت از امام جدا شد، چنان‌چه ملتفت به حكم شرعى باشد، نمازش باطل است، ولى اگر ملتفت نباشد كه وظيفه‌اش از اوّل اقتدا نكردن است يا گمان مى‌كرد كه اقتدا نمودن جايز است يا معذور بود، نمازش صحيح است و اعاده ندارد.

(مسأله 794) انسان مى‌تواند از اول يا در بين نمازِ امام اقتدا نمايد، بنابراين مأموم مى‌تواند در ركعتِ اولِ امام تا وقتى كه او در ركوع است با گفتن تكبير به او اقتدا كند، همچنين مى‌تواند در ركعت دوم، سوم يا چهارم اقتدا نمايد و اگر مأموم به يك يا دو ركعت امام اقتدا كند، وقتى كه امام نمازش تمام مى‌شود؛ مأموم بايد بقيه نمازش را فرادى بخواند.

(مسأله 795) اگر مأموم در بين قرائتِ امام يا بعد از آن و قبل از ركوع، نيتِ فرادى كند واجب است كه قرائت را از اول بخواند.

(مسأله 796) وقتى مأموم، نيت فرادى مى‌كند منفرد مى‌شود وديگر نمى‌تواند در همان حال مجدداً به جماعت برگردد. اگر در فرادى شدن مردد شود وبعد تصميم بر عدم فرادى بگيرد، ادامه اقتداءجايز نيست.

(مسأله 797) اگر شك كند كه به فرادى عدول كرده يا نه؟ بنا رابر عدول نكردن بگذارد.

(مسأله 798) در جماعت براى امام ومأموم قصد قربت معتبر نيست. پس اگر امام يا مأموم به قصدوغرض مباح دنيوى مانند فرار از شك، و وسوسه يا براى تأييد امام وتشويق مردم براى حضور درجماعت يا بخاطر سختى قرائت در جماعت شركت كند، نمازش صحيح است و احكام جماعت بر آن جارى مى‌شود ولى ثواب جماعت را ندارد.

(مسأله 799) اگر از روى سهو يا نادانى به نماز مستحبى امام اقتدا كند، در صورتِ كه بين نمازمتوجه شود و ركنى را كم يا زياد نكرده باشد، بايد منفرد شود و نمازش صحيح است و اگر بعد از نمازمتوجه شود، چنان‌چه چيزى كه نماز فرادى را باطل مى‌كند عمداً يا سهواً از او سر نزده باشد، نمازش صحيح است و الا باطل است.