(مسأله 629) مى‌توان در يكى از دو ركعت آخر نماز حمد و در ديگرى تسبيح خواند ولازم نيست هر دو را مثل هم بخواند.

(مسأله 630) اگر نماز گزار حمد يا تسبيحات را قصد كند وزبانش به ديگرى بچرخد، بايد اعاده كند يا نيت خود را تغيير دهد و اگر از روى غفلت يكى را به قصد نماز بخواند، اگرچه بر خلاف عادت باشد يا از اول نماز قصد ديگرى كرده كفايت مى‌كند و اگر به گمان اين‌كه در دو ركعت اول است حمد بخواند ويادش بيايد كه در دو ركعت آخر است كفايت مى‌كند. همچنين اگر توحيد را به عنوان مثال، به گمان آن‌كه در ركعت اول است بخواند وبعد يادش بيايد كه در ركعت دوم است، نمازش صحيح است.

(مسأله 631) اگر حمد وتسبيحات را فراموش كند وبعد از رسيدن به حد ركوع متوجه شود نمازش صحيح است، ولى اگر بعد از خم شدن وقبل از رسيدن به حد ركوع متوجه شود بايد برگردد وآن رابخواند و اگر بعد از ركوع در حمد يا تسبيحات شك نمايد اعتنا نكند و اگر قبل از حد ركوع شك كندبايد آن را تدارك نمايد اگرچه شك او بعد از استغفار يا خم شدن باشد و اگر در صحت قرائت شك كندبه اين چنين شكى اعتنا ننمايد. هم چنين اگر در صحت درست خواندن تسبيحات شك نمايد، بدان اعتنا نكند و بنا را بر خواندن آن بگذارد و اگر در حال خواندن آيه دومى در خواندن آيه اولى شك كند، اعتنا نكند و اگر در حال خواندن سوره در حمد شك كند، بنابراحتياط واجب بايد آن را بخواند واگرخود را آرام ببيند وشك كند كه بعد از گفتن تكبيرهً الاحرام، حمد وسوره را خوانده يا نه، بايد آنها رابخواند و اگر بعد از ركوع در خواندن حمد يا سوره آنها شك كند اعتنا نكند.

(مسأله 632) مستحب است پيش از شروع حمد در ركعت اول آهسته بگويد: «أعُوْذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيْمِ» وبسمله را در ركعت اول ودوم نماز ظهر وعصر بلند بگويد وآن را با ترتيل وصداى زيبا بدون غنا بخواند وبين آيات بلكه بين حمد و سوره مكث كند، نيز بين سوره وتكبيرركوع يا قنوت سكوت كند و بعد از توحيد بگويد: «كَذَلِكَ اللَّهُ رَبِّى» يا «رَبَّنَا» و بعد از حمد بگويد: «الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعَالَمِيْنَ» و بر مأموم نيز مستحب است بعد از حمد امام آن را بگويد. مستحب است سوره «عمّ، هل اتى، هل اتاك ولا اقسم بيوم القيامه» را در نماز صبح، سوره «اعلى، شمس» ومانند اين دو را در نماز ظهر وعشا، سوره نصر و تكاثر را در عصر ومغرب وسوره «جمعه»