جواب: بانك مجاز است اين كار را انجام دهد؛ زيرا بانك كالاى وارداتى را تا زمانى معين در انبارهاى مخصوص نگه‌دارى مى‌كند. بعد از پايان آن مدت، بانك اقدام به فروش مى‌كند و مشترى واردكننده نيز از اين شرطها مطلع است. اگر مشترى در اين مدت، آگاهانه و عامدانه از تحويل گرفتن كالا خوددارى كرد، به اين معناست كه از فروخته شدن كالا رضايت دارد؛ زيرا اين از جمله شرطهايى است كه در اين قرارداد بين تاجر و بانك منعقد مى‌شود.

خلاصه اين‌كه اگر تاجر واردكننده، كالا را در مدت زمان معينى تحويل نگيرد، خواه اين كار براى آن باشد كه قيمت كالا در بازار كاهش يافته- به صورتى كه قيمت كالا، كفاف هزينه انبار، حمل، نگه‌دارى كالا و هزينه گمرك را هم نمى‌دهد- يا به دليل ديگر، بانك مجاز است كالا را به موجب شرط يادشده بفروشد. به همين صورت، اگر خود تاجر كالا را از كشور خارجى به صورت مستقيم وارد كرده باشد و پس از ورود كالا به گمرك، از رسيدن آن باخبر شود ولى در طول مدت زمان معين آن را تحويل نگيرد، گمرك حق دارد كالا را بدون واسطه بانك- و بر اساس همان شرط ضمنى كه ملاك عمل است- بفروشد. در هر دو صورت، مى‌توان چنين كالاهايى را از بانك يا گمرك خريد و در آن تصرف كرد.

كارمزدى كه بانك براى نگه‌دارى كالا مى‌گيرد، به يكى از دو صورت تبيين مى‌شود:

دريافت كارمزد بر اساس جعاله باشد، به اين صورت كه تاجر به بانك درخواست مى‌دهد كالا را در برابر مبلغ معينى انبار كند. اگر بانك آن را