بلكه بعيد نيست كه اگر از طواف يا سعى نيز منع كند، همين حكم را داشته باشد.

[1374] م- كسى را كه بواسطه بدهكارى، كه ندارد بدهد، حبس كنند يا به ظلم حبس كنند حكم سابق را دارد.

[1375] م- اگر بعد از احرام براى رفتن به مكّه يا اجازه بجا آوردن اعمال، پولى مطالبه كنند، پس اگر داشته باشد بايد بدهد، مگر آنكه حرجى باشد و اگر نداشته باشد يا حرجى باشد ظاهراً حكم مصدود را داشته باشد.

[1376] م- اگر از يك طريق مصدود شد و راه ديگرى هست كه باز است و مخارج رفتن از آن راه را دارد بايد به احرام باقى بماند و از آن راه برود و اگر از آن راه رفت وحج او فوت شد، بايد عمره مفرده بجا آورد و از احرام خارج شود.

[1377] م- اگر شخص مصدود خوف آن داشته باشد كه اگر از راه ديگر برود به حج نمى‌رسد، نمى‌تواند عمل شخص مصدود را بكند و مُحلّ شود، بلكه بايد به راه ادامه دهد و صبر كند تا فوت محقق شود و با عمره مفرده متحلل شود.

[1378] م- تحقق پيدا مى‌كند مصدود بودن در حج به اينكه به هيچ يك از وقوف اختيارى و اضطرارى عرفه و مشعر نرسد، بلكه تحقق پيدا مى‌كند اگر نرسد به چيزى كه به فوت آن، حج فوت مى‌شود هرچند از روى علم و عمد نباشد و صور آن در سابق ذكر شد، بلكه ظاهراً تحقق پيدا كند به اينكه بعد از وقوفين منع كنند او را از منى‌ و مكّه و نتواند نايب بگيرد، بلكه اگر منع كنند از اعمال منى‌ يا اعمال مكّه، با عدم امكان نايب، بلى در صورتى كه تمام اعمال را