[1180] م- كسانى كه بواسطه عذر؛ مثل پيرى و خوف حيض، طواف زيارت و طواف نساء را مقدّم داشتند، بوى خوش و زن بر آنها حلال نمى‌شود و تمام محرّمات بعد از تقصير يا حلق حلال خواهد شد.

[1181] م- طواف نساء اختصاص به مرد ندارد بلكه بر زن و خنثى و خصىّ و بچه مميز نيز لازم است كه اگر طواف نساء نكنند زن به همان تفصيل كه سابق گفته شد بر آنها حلال نمى‌شود و نيز اگر زن آن را ترك كند مرد بر او حلال نمى‌شود، بلكه طفل غير مميز، اگر ولىّ او را محرم كرد بايد او را به احتياط واجب طواف نساء بدهد تا بعد از بالغ شدن، زن يا مرد بر او حلال شود.

[1182] م- طواف نساء و نماز آن، اگر چه واجب است و بدون آن زن حلال نمى‌شود، ليكن ركن نيست وترك عمدى آن موجب باطل شدن حج نمى‌شود، بلكه واجب است بر كسى كه حج كرده آن را بجا آورد واگر بجا نياورد زن بر او حلال نمى‌شود، بلكه آنچه از زن بر او حرام شده بود؛ مثل عقد كردن و خطبه كردن و شاهد شدن نيز بر او حلال نمى‌شود، بنا بر احتياط واجب.

[1183] م- جايز نيست مقدم داشتن سعى را بر طواف زيارت يا بر نماز آن اختياراً و جايز نيست مقدم داشتن طواف نساء را بر طواف زيارت و بر سعى اختيارا و اگر مقدم داشت اعاده كند تا ترتيب حاصل شود.

[1184] م- جايز است طواف نساء را قبل از سعى بجا آورد در حال ضرورت، مثل ترس از حيض و نتوانستن اقامت به مكّه تا زمان پاكى، ليكن احتياط[1] در آن است كه نايب بگيرد كه بعد از آن بجا آورد.

[1]- اين احتياط استحبابى است.