و بلند است و يا به واسطه درخت و مانند آن عبور در آن زمين مشكل است، بايد در هر يك از چهار طرف به اندازه بُرد يك تير كه با كمان پرتاب شود در جستجوى آب برود؛ و اگر زمين آن بيابان هموار و بدون مانع است، بايد در هر طرف به اندازه پرتاب دو تير جستجو نمايد؛ و اگر در محدوده‌اى كه گفته شد مكلف با جستجو آب پيدا نكند، يا مقدارى پيدا كند كه براى تحصيل طهارت- وضوء يا غسل- كافى نباشد، بايد تيمّم نمايد.

294- اگر كسى بعد از جستجو آب پيدا نكند و با تيمم نماز بخواند، و بعد از نماز بفهمد در جايى كه جستجو كرده آب بوده، نماز او صحيح مى‌باشد.

295- كسى كه يقين دارد وقت نماز تنگ است، اگر بدون جستجوى آب با تيمم نماز بخواند، و بعد از نماز بفهمد كه براى جستجو وقت داشته است، تيمم و نماز او باطل مى‌باشد، و بايد دوباره نمازش را بخواند، و اگر وقت گذشته، قضاء نمايد.

296- اگر كسى بعد از داخل شدن وقت نماز وضوء داشته باشد، و بداند كه اگر وضوء خود را باطل كند تهيه آب براى او ممكن نيست يا نمى‌تواند وضوء بگيرد، چنانچه نگهدارى وضوء براى او ضرر ندارد و مى‌تواند وضوء خود را نگهدارد، نبايد آن را باطل كند؛ و اگر باطل كند معصيت كرده است، ولى بايد براى نماز تيمم كند، و انجام سائر كارهاى مشروط به طهارت نيز با اين تيمم اشكال ندارد.

دوم- تهيّه آب مشقّت شديد داشته باشد:

297- اگر آب در محدوده معين شده موجود باشد ولى دسترسى به آن طورى دشوار باشد كه مكلف دچار حَرَج و مشقّت شديد شود- مثلًا پير يا مريض است و كسى هم او را كمك نمى‌كند- بايد تيمم كند.

سوم- تهيّه آب ترس يا خطر داشته باشد:

298- اگر آب در آن محدوده موجود باشد، لكن رفتن به سوى آن ترس يا خطر داشته باشد- مثلًا در مسير رفتن به سوى آب درنده يا دزد باشد، يا راه امن نباشد- بر مكلف واجب است تيمم نمايد؛ ولى اگر مالى كه با رفتن به دنبال آب در معرض خطر قرار مى‌گيرد به حسب حال مكلف قابل اعتناء نباشد و ترس ديگرى هم نداشته باشد، تهيّه آب بر او واجب است.