شهادات‌

سه موضوع از موضوعات رئيسه اين بخش، از فقرات فقهيه جلد 10 ذكر مى‌شوند، كه عبارتند از: 1- مقدّمه، 2- شروط شهادات، 3- احكام مربوط به شهادات.

اول- مقدّمه:

شهادت به معناى گواهى دادن يكى از ادّله اثبات دعوى‌ است و امرى است انشائى، يعنى تحويل دادن و اداء نمودن آنچه كه فرد گواه در واقعه‌اى ديده و دانسته به حاكم شرع، و ايجاد اين معنى را شهادت گويند؛ پس اعمال كارشناسى، افتاء، و حكمِ حاكم و ... مشمول عنوان شهادت نمى‌باشند.

دوم- شروط شاهد:

1860- شروط شخصى كه مى‌تواند شهادت بدهد عبارتند از: 1- عقل، 2- بلوغ، 3- حلال زاده بودن، 4- ايمان، 5- عدالت، 6- شهادت از روى علم به واقعه و بطور جزم باشد، 7- شهادتش قابل اطمينان باشد، 8- متّهم نبودن، 9- شهادت شاهدها بر يك چيز بدون تفاوت باشد.

1861- شاهد نبايد در شهادتش متّهم باشد، البته اتّهامى كه حاصل از چند سبب خاص باشد: 1- شهادت براى شاهد جلب نفع كند، 2- شهادت براى شاهد دفع ضرر كند، 3- شهادت عليه دشمن دنيوى، 4- شهادت گدا، 5- شهادت داوطلبانه.